IMAGO

Hoofdstuk 9 - Teachers pet

Hoofdstuk 9 – Teachers pet

Dit is zo verschrikkelijk. Weekend is voorbij. Ik moet er gewoon van huilen. Het was niet zo dat ik er van genoot ofzo. Neeh, het zijn de dagen dat ik wat rustig kan zijn.

Het was ook geen weekend dat ik lekker kon luieren, maar waar ik veel moest over nadenken. Laat het me zo zeggen wat Jordan tegen me zei, was wel schokkend. Ik werd er helemaal stil van. Hij heeft niet volledig gezegd wat er aan de hand is en dat respecteer ik. Maar er is iets dat niet klopt. 

Ik zuchtte en zei “Jordan, waar was je de vrijdag, de dag dat ik je hard nodig had?” vroeg ik heel serieus.

Jordan keek me aan met zijn bruine ogen die meer na de kant van zwart toe gaat. Ik zag geen glinster meer in, het leek dat al zijn vreugde die altijd in zijn ogen danste verdween. Ik keek niet meer naar ze ogen, want het maakte me gewoon verdrietig, dus ik bestudeerde mijn lekker ijsje.

En toen hoorde ik Jordan iets zeggen “Mel, Ik heb bepaald geen goede thuissituatie…” zei Jordan in een heel laag stem waarvan je geen emoties in kon horen.

Toen liep Jordan weer vooruit, maar ik bleef staan waar ik de hele tijd stond. Hoe kan Jordan nou thuisproblemen hebben. Hij is zo vrolijk en positief. En nu lijkt hij wel op een steen.

Ik zag al dat Jordan 10 meter verderop was. Hij stopte met lopen en draaide zich om. En keek me heel vreemd aan. Ik liep naar zijn richting. Toen ik eindelijk der aan kwam, zag ik dat Jordan een glimlach op zijn gezicht had. Hij kan zo goed zijn emoties beheersen. Maar ik zie nog steeds geen glinster in zijn ogen. Jordan je houdt me niet voor gek, hoor.

We liepen samen verder in stilte en likte onze ijsjes op. “Oh, Mel. Heb je regenboog sokken?” vroeg Jordan opeens en hij ziet er heel geïnteresseerd uit.

Ik trok een wenkbrauw op. “Neeh?” zei ik. Serieus vraagt mij nu dit. Ik schudde me hoofd en zei “Laat me raden, jij hebt ze wel?”

“Beter gezegd ik heb ze nu aan!” zei Jordan half schreeuwend en hij trok zijn broekpijpen omhoog, om zijn sokken te kunnen zien.

Hij had daadwerkelijk regenboog sokken aan. Hij is echt de weg kwijt. Ik schudde mijn hoofd en keek hem geamuseerd aan. “Jordan jij spoort niet.”

“Heb ik vaker gehoord!” schreeuwde Jordan en rende naar de glijbaan die 20 meter verderop was.

Mijn moeder liet me de hele weekend niet met rust. Ze vraagde me de hele weekend hoe het met mijn ‘vriend’ ging. Ze grijnsde de hele tijd naar me. Yup mijn moeder is officieel de kluts kwijt.

Een of andere manier ben ik wel blij dat ik naar school moet gaan. Dan hoef ik mijn moeders kinderachtige kant niet meer te zien.

Ik heb in de ochtend Jordan niet gezien bij de kluisjes. Maar we hadden toch samen geen les. We hebben pas de derde lesuur samen scheikunde.

Ik pakte mijn boeken voor alle vakken voor de lunchpauze. Ik zag nog een paar klasgenoten naast me lopen die me vieze blikken gaven. Daar gaan we weer. Ik heb nu economie. Echt geweldig. Het is niet dat ik niet van economie houd, maar welke klasgenoten er in zitten. 

Ik liep naar de tweede verdieping, want daar had ik economie van Miss. Rob.

Ik liep de klaslokaal binnen en ik zag dat nog niemand er was. Gelukkig dan kan ik rustig een plek zoeken.

Langzamerhand liepen een aantal klasgenoten naar binnen. Ze begroeten elkaar en negeerde ze dodelijk. Maar dat maakt me niet zo uit. Ik ben het toch gewend.