IMAGO

Hoofdstuk 5 - Vraagje

Hoofdstuk 5 – Vraagje

Wat Ace had gezegd, zit me heel erg dwars. Wat bedoelt hij hiermee, dat ik niet met Jordan om mag gaan. Waar slaat dit allemaal op. Wat denkt hij wel niet, of hij mijn vader is. Oh rot op. Dit zit me echt dwars. Ik wil gewoon weten waarom het zo hem frustreert dat ik met Jordan omga. Er is altijd een reden om zo te reageren. Misschien kennen ze elkaar?

Na blijven was verschrikkelijk. Ik ben wel een aantal andere keren na gebleven. Ja ik ben ook geen heilig boontje. Maar deze keer was wel de laatste keer om na te blijven met Jordan.

Eerst zaten we naast elkaar in het lokaal. We hadden een docent die we nooit hebben gehad. Ze heette: Mrs. Bau. Ze is een heel oude en chagrijnige vrouw die verlangt aan haar pensioen. Normaal moet je bij het nablijven 20 keer de  schoolregels overschrijven. Maar ik weet niet Mrs. Bau bezielde, maar ze vond het nodig om  20 keer 30 van te maken. En nog eens 4 kantjes schrijven wat ik gedaan had dat ik nu moest nablijven. En ik moest der in schrijven dat ik het nooit meer moet doen. Wat een zeikerd.

Nou, toen we de opdracht kregen. Was ik helemaal geïrriteerd geraakt door de onbekende docent. En Jordan zag dat aan mijn gezicht dat ik het niet leuk vond. Wat doet de grote sukkel, hij begint een tekening te maken van de oude vrouw erop en schreef in een praatwolkje ‘Sorry, ik ben vandaag ongesteld geraakt!’ ik keek naar de tekening en kon me lach niet inhouden. En begon Jordan en ik zo hard te lachen. Mrs. Bau kwam naar onze tafel en zag de tekening. Laat me het zo zeggen, dat ze de tekening niet zo plezant vond. En laat me ook zeggen dat we dubbel werk hadden gekregen. Bruh.

Dat was nog niet alles. Ik weet niet wat Jordan bezielde, maar begon opeens gekke bekken te trekken, waardoor ik weer moest lachen. En door hem zaten we langer. Ik werd zo chagrijnig van! Het was bijna 6 uur toen ik thuis aan kwam. En daar stond ook nog een boze moeder die ik liever niet wil zien…      

En thuis gaat het ook niet op zijn gemakje. Ik negeerde mijn moeder de hele week. Het was elke dag hetzelfde oude liedje. Ik kwam dan thuis, ik groette mijn moeder heel droog. En liep gelijk naar mijn kamer. Ik deed de deur dan op slot. En ik luisterde de hele dag dan muziek en las dan een boek. Of ik keek gewoon televisie. Of deed een dutje. En het meest awkward moment van de dag is dan als we avondeten. Het is dan zo stil en ik weet dat me moeder me aan kijkt. Ze probeert altijd een gesprek te open, maar ik ging er nooit op in. Ik knikte altijd. Dat waren onze gesprekken de hele week. Ik ben niet in de moed, om die gezeik te horen over een man die binnen dringt in mijn ma’s en mijn leven. Ik heb gewoon tijd nodig.  

Het is inmiddels al vrijdag, dus dat betekent bijna weekend. Ik heb mijn vrije dagen echt gemist. Dan kan ik pas echt lui gaan doen. Dan elke dag de vreselijke hoofden van mijn klasgenoten aan te kijken. Ace had me echt aan het denken gezet. Misschien is Jordan een of ander moordenaar die opzoek is naar ander slachtoffer ofzo. Ik weet niet of ik Jordan kan vertrouwen, misschien kennen ze elkaar wel en hebben ze geen goede geschiedenis samen. Ik weet het echt niet. Er is een manier om achter te komen: om simpel weg te vragen aan Jordan…   

Het was lunchpauze en Jordan en ik liepen de kantine binnen. Elke keer als we de kantine binnen lopen keken veel mensen ons heel raar en begonnen ze te fluisteren. Ik rolde altijd mijn ogen. Jordan merkte er nooit van, of hij in zijn eigen wereldje was. Hij is echt een weirdo.

Zo we hadden onze eten en zochten een tafel die leeg was. Jordan vertelde een of ander verhaal die hij had mee gemaakt had met zijn vrienden. Ik wist dat hij heel apart was. Maar wie gaat nou zijn docent ’s huis bombarderen met eieren. En het raarste was nog dat na het bombardement hun weg gingen rennen en dat hij opeens in de zwembad van de buren was gevallen. Kom op hoe de hell kom je in een zwembad terecht. Hij was gewoon dronken, joh.