IMAGO

Hoofdstuk 44 - Engel

Hoofdstuk 44 – Engel

"Jordan gedraag je," zei ik met een frons. Hij sloeg steeds met mijn kussen op mijn hoofd. "Waarom ga je niet naar huis, ufff," zuchtte ik heel diep. Ik pakte zijn kussen uit zijn handen. "Daar is de deur!"

"Aahw Mel, waarom doe je nou zo, ik ga niet meer vervelend doen." Jordan tuitte zijn lippen en smeekte meer. "UgH, Okay wat jij wilt Jordan, ik probeer mijn boek te lezen. Dus ssstt!" Jordan glimlachte en zat op mijn bureaustoel en staarde me aan. Er was niet eens 5 minuten voorbij en ik hoorde hem zuchtten. "Kom we gaan naar de film! Het is zo saai hier!" ik rolde mijn ogen en gooide mijn kussen naar zijn hoofd. "Dan ga je toch alleen," zei ik met vermoeidheid.

"Mel, het is niet leuk zonder jou! Please doe niet zo saai," zei de smeekende stem naast mijn oor. Na zo'n vijftig pleases gaf ik zijn zin. "Okay Okay, We gaan naar de bioscoop. Alleen ik mag kiezen welke film we gaan kijken," zei ik zo neutraal mogelijk. Jordan begon te klappen als een zeehond. "Yes! We gaan naar de film!" Jordan rende meteen mijn kamer uit. "Mel! Doe snel ik kan niet wachten." Ik mompelde een sukkel onder mijn adem, en sloot mijn boek dicht.

Mijn telefoon trilde als een malle. Ik liep naar mijn telefoon en zag dat Ace me aan het bellen was. Ik kreeg meteen een bitter gevoel. Ik negeerde zijn telefoontje en pakte mijn zwarte broek. Nadat ik me had omgekleed, pakte ik mijn telefoon en zag dat Ace een bericht achter liet.

Ace S.C: 'Kom om 8 uur naar mijn huis. We moeten praten.'

Mijn ogen waren wijd en ik las zijn bericht al 5 keer achter elkaar. Ik wil hem niet zien, stomme sukkel heb ik niet nodig. Met een zucht stopte ik mijn telefoon in mijn achterzak en liep de trap af.

"Zo dat duurde lang, en niet boos worden, ik heb de laatste stukje cake opgegeten." Ik luisterde niet echt naar Jordan maar ik gaf hem een knik.

We liepen voor meer dan 7 minuten in stilte. "Mel, wat is er?" vroeg Jordan met een bezorgde toon. Ik schudde mijn hoofd en gaf Jordan een van mijn neppe glimlachen. "Er is helemaal niks, Jordan. Ik heb een beetje te veel aan me hoofd." Jordan keek me goed aan, en probeerde mijn gezichtsuitdrukking te om cijferen. "Alsjeblieft, maak jezelf niet moe..." Jordan was nu heel serieus en had zijn arm over mijn schouder gedaan. "En je weet dat je me alles kan vertellen. Ik ben jouw boksbal." Jordan is heel lief, hij geeft me altijd een goed gevoel, hij is net mijn hoop, mijn engel.

"Is het gelukt met het meisje?" vroeg ik nieuwsgierig. "Je weet toch dat vrijdag, de winterbal is." Jordan begon te grinniken. "Heb ik je niet verteld?" ik schudde mijn hoofd. "Ik ben afgewezen," zei Jordan lachend. Mijn mond hing open, hoe kan iemand Jordan afwijzen!

"Wie was het? En hoe durft ze!" zei ik een beetje boos. Was Jordan daarom zo stil eergister. "Oh ja iemand die niet echt mag, dus het niet nodig om haar naam te noemen." Jordan bleef glimlachen, de jongen is heel sterk.

"Najah, ze had geen ogen dan. Maar ik wil weten wie ze is," zei ik op een smekend manier. Jordan schudde zijn hoofd. "Het is mijn geheim," zei hij met een grijns. Ik trok mijn neus omhoog, gemenerd. "Trouwens Mel, ben jij al gevraagd door iemand," zei Jordan met wiggelde wenkbrauwen.

Winterbal mij zie je daar niet. "Jordan hoe vaak moet ik zeggen dat ik niet naar een stomme bal ga." Ik duwde zijn arm van mijn schouder weg. "En voor je informatie, niemand heeft me gelukkig gevraagd."

"Kom gewoon, dan kan jij mijn date zijn." Jordan bleef glimlachen en hield zijn handen vast, als een smeekgebaar. "Please, dan ben ik niet eenzaam. Ik heb tenminste een friend bij me." We waren bijna bij de bioscoop. En het gesmeek stopte niet.

Tijdens de film, bleef hij me porren. Elke 10 minuten zei hij, een alsjeblieft. Ik voelde me zo geïrriteerd. Nadat de film was afgelopen, betekende ook niet dat het gesmeek stopte.

"OMG Jordan, jij bent zo hinderlijk!" riep ik met al mijn frustratie. "Ik ga wel naar die DAMN Winterbal!" Jordan sprong in de lucht en knuffelde mij tot de dood. "IK BEN TOCH NIET ZO EENZAAM!" ik rolde mijn ogen en duwde Jordan van me weg. "Nou je zin," mompelde ik met een frons.

Het was bijna half 8, en mijn ogen waren wijd van de shock. "Oh poep, Jordan ik moet gaan. Ik spreek je morgen" Jordan keek me verbaasd aan. Ik wachtte niet op zijn antwoord en ik rende snel de straat uit.

Vijf voor 8.

Ik stond voor Ace deur. Ik durfde niet aan te bellen. Dus ik bleef daar staan. Het was al na 8 uur. En nog steeds heb ik geen beweging gemaakt om de deur te open. Ik wist zelfs waar de reserve sleutel was.

Er was meer dan 20 minuten voorbij, en ik denk niet dat ik naar binnen kon gaan. Dus ik had beslist om maar naar huis te gaan. Nadat ik wilde weglopen hoorde ik een klikgeluid van achter. "Kom je nog naar binnen?" Ik zag Ace achter me staan met een opgetrokken wenkbrauw.

Ik schudde mijn hoofd en zat op de trappetje. "Ik zit liever hier." ik had mijn handen in mijn jaszak gedaan, want het was te koud. "Maar het sneeuwt, je gaat nog verkouden raken," zei Ace met bezorgdheid.

"Wat maakt dat jou uit," zei ik met geen emotie. Ace gooide de deur dicht, en kwam enkele tellen weer naar buiten. "Jij bent zo eigenwijs, Mellie," Ace bukte en had een sjaal in zijn hand, en draaide het om mijn nek.

Ik bleef hem aanstaren toen hij bezig was met de sjaal. Ace gaf me een glimlachje, nadat hij naast me ging zitten. De sterren waren vannacht heel zichtbaar, dus ik was meer op dat gefocust, dan de jongen naast me. "Melissa, waarom ben je nou boos op me?" Ace vroeg het op zijn rustig mogelijke manier. Het bleef weer heel stil, ik zei geen ene woord. "Waarom kan je niet me aankijken, als ik met je praat?"...... Omdat het mij pijn doet.

Ik beet op mijn lip, en ik probeerde om rustig te houden. "Ik gaf je je verdiende ruimte," zei ik weggetrokken. Ik kon niet meer in zijn buurt zijn, het deed me heel erg pijn. Ben ik hem weer kwijt.

"Wat? Welke Ruimte? Wat bedoel je Mellie?" Ace zag er helemaal kwijt uit. Ik stond op van mijn plek, maar Ace pakte mijn had en trok me terug. "Jij gaat nergens heen, Melissa, nadat je duidelijk bent!" ik probeerde mijn hand van zijn grip te lossen. "Laat me los Ace, ik heb gesproken."

"Hoe bedoel je, ik snap je niet!" Ace zag er nu boos uit. "Nou, snap het dat ik je niet in mijn buurt wil!" en nu wilde ik weg. Weg van dit situatie.

Ace liet me niet los en trok me juist naar zich toe. "En als ik nou zeg, dat ik jou in mijn buurt nodig heb..."

***

Yooo Mates!

I hope u enjoyed this chapter!

Ik ben nu bezig met dit boek een ander boek te updaten. En het lukt prima, beter dan dat ik had gedacht XD

listen to kpop, it feels good!

B E D A N K T voor het L E Z E N

***KRESJMA***