IMAGO

Hoofdstuk 17 - Uitgenodigd

Hoofdstuk 17 – Uitgenodigd

 

Een feestje?... Mijn eerste feestje… Uitgenodigd… Hoe kan ik uitgenodigd zijn? Niemand mag me, dus het is onmogelijk dat iemand me heeft uitgenodigd op hun feestjes. Dit moet een grap zijn…

Weet je wat een grap is de reactie van me moeder, toen ik het verteld had.

Ik was heel nerveus om het tegen mijn moeder te vertellen. Ik heb helemaal geen zin om naar een feest te gaan, vooral niet met de hooligans als klasgenoten. Het lijkt me helemaal niks om in een omgeving te zijn, waar dronken pubers gek doen. Maar ik moest van Jordan gaan, en mijn enige optie is als mijn moeder het niet goed gekeurd om naar zo´n slecht georganiseerde plek heen te gaan.

Ik liep naar de keuken, om met mijn moeder te gaan praten. Ik stond bij de deuropening totdat ik het geur van vanille cake rook. Het leek even dat ik in een ander wereld was beland. Maar snel kwam ik terug in de realiteit, want mijn moeder vroeg me iets, maar ik verstond er helemaal niks van.

 

“Wat?” vroeg ik, zodat ze haar vraag opnieuw kan stellen.

 

“Ik vroeg je, waarom je zo dromerig keek,” zei ze en rolde met haar ogen. En ze ging verder met de afwas.

 

Ik gaf geen antwoord op, want ik had geen zin voor nog meer hoofdpijn. Ik zat aan tafel en keek de cake aan. Ik bestudeerde de cake, echt elk detail. Op geven moment hoorde ik een stoel naar achteren geschoven worden.

 

Ik keek naar de kant waar het geruis vandaan kwam. Ik zag mijn moeder met een heel serieus blik naar mijn richting te kijken.  Wat heb ik nou weer gedaan…

 

“Melissa, wat is er?” vroeg ze nog steeds heel serieus. Het is zo raar als mijn moeder serieus is.

 

Toen pas realiseerde ik me dat ik voor een reden naar beneden kwam. Soms black-out ik op de belangrijkste momenten…

 

“Uhm, ik heb een vraagje. Waarbij ik van iets toestemming kan krijgen,” zei ik en probeerde ook serieus te klinken maar ik faalde.

“En je vraag is,” zei ze en het klonk een beetje geïrriteerd, maar je kon het niet van haar gezicht aflezen of ze zich zo voelde.

 

“Nou mijn vraag is of ik naar een feestje mag gaan die aanstaande zaterdag wordt geven. Maar zeg nee–” maar ik werd onderbroken door mijn schreeuwende moeder.

 

“JAAAH!” schreeuwde me moeder en sprong van haar stoel.

 

Ik keek me moeder met een mijn nu gewijde ogen, ik had nooit zo’n reactie verwacht.

 

“Maar ma–” maar ik kon niet op mijn woorden komen, omdat mijn hysterische moeder weer zat te gillen.

 

“Je eerste feestje! Dat is toch geweldig!” zei mijn schreeuwende moeder.