IMAGO

Hoofdstuk 3 - Starende Ogen

Hoofdstuk 3 – Starende ogen

We liepen net de gymzaal uit. Naast ons gymzaal is er een veld, waar je American Football kan spelen. En we hebben nog een veld waar je voetbal kan spelen. Jordan en ik liepen richting schooldeuren, maar je moet wel naast de voetbalveld lopen. Maar daar waren een aantal jongens die aan het voetballen waren.

"Zo, deze school is best wel sportief. Ze hebben een zwembad binnen, rugbyveld en nog eens een voetbalveld." Jordan keek om zich heen, alsof hij alsof hij voor iets zocht.

"Ja de school heeft veel voor geïnvesteerd." Zei ik boeiend.

"Als we toch over sport praten, deed je mee met een of ander sport op je vorige school?" vroeg ik.

Ik keek naar Jordan en we liepen wat langzamer. Hij keek een beetje misselijk, of die over wilde geven. "Ja." Zei Jordan heel stil.

Wat was dat. Sinds wanneer doet Jordan zo kortaf en waarom kijkt hij zo treurig. Ik keek hem met vragentekens aan. "En welke sport was het dan?" vroeg ik met bewondering.

"Uhm, ik speelde Basketball. Maar ik was snel gestopt." Zei hij met een glimlach, dat heel nep leek.

"Als ik vragen mag. Waarom ben je gestopt met basketbal?" vroeg ik nieuwsgierig en glimlachte naar hem.

Hij keek me recht in me ogen en zijn glimlach verdween. "Ik was niet bepaald de beste speler." Zei hij.

Ik keek hem ook recht in zijn ogen en glimlachte naar hem en zei "Jordan, ik geloof niet dat je slecht bent. Je bent best wel lang, en dat irriteert me btw. En je kan altijd je opgeven om mee te doen met de basketbalteam. Je hebt toch de veld gezien in gymzaal." Zei ik met vreugde.

Jordan keek weg en schudde zijn hoofd. "Ik zal er over nadenken." Zei hij.

Jordan keek naar zijn pols, waar zijn horloge was. "Weetje hoe laat de eerste bel gaat, want het is bijna kwart voor negen." Ik pakte zijn pols om zelf te kijken of het bijna tijd was.

Het leek of mijn ogen uit mijn oogkassen uitviel. "Crap, het is bijna tijd en ik heb de derde verdieping in de andere gebouw les." Zei ik paniekerig.

"Kom op we moeten gaan. Op jouw rooster staat dat je Engels hebt. Ik heb je die lokaal laten zien, dus je weet wel waar het is ." zei ik heel snel en paniekerig.

Jordan zit me gewoon uit te lachen. We zien wel als hij nog lacht als hij te laat is voor zijn eerste les. "Mel, doe rustig we hebben nog 10 minuten. Chill." Zei Jordan nog lachend.

Ik trok aan Jordans mouw om door te lopen. En Jordan moest als maar harder lachen. We waren bijna bij de einde van de voetbalveld gekomen, tot dat ik me ongemakkelijk voelde. Heb je soms niet een gevoel dat iemand naar je zit te gluren. Ieder geval ik voel een paar ogen branden op mijn rug. Dus ik draaide me om te kijken of het wel iemand is die naar me keek, want zo voelt het echt en het irriteert me.  

Ik liep wat rustiger en keek om me heen en dan zag ik 2 mooie licht blauwe ogen naar me te staren. raad maar wie het was: Ace Carter. Ik schrok wel wie het was, daarna staarde ik terug. Hij leek heel gefrustreerd. Je kon zien dat hij woedend was. Op mij geloof ik, wie anders hij kijkt naar mij. We hadden wel lang oogcontact, totdat...

"Naar wie zit je te staren?" vroeg Jordan plotseling. Ik maakte me hand los van zijn mouw en keek hem aan. "Niemand bijzonder." Zei ik heel boeiend en keek weg.

Jordan zat om zich heen te kijken en toen zag hij Ace die me nog steeds zat aan te staren. Jordan keek hem aan en dan mij. "Niemand bijzonder, waarom kijkt hij dan zo boos."

Ik keek weer naar Ace, maar deze keer liep Ace onze kant op. Ik raakte in paniek en Jordan zag dat. "Jordan kunnen we nu naar de les gaan, ik wil niet nablijven op de eerste week van school." Zei ik heel serieus.

Jordan keek me aan en wilde iets zeggen, maar ik pakte zijn hand en rende samen naar de schooldeuren.

***

Biologie was zo saai. We moesten gelijk beginnen met het stof. Welke docent doet dat nog, nou mrs. Glenn. We moesten opdrachten die over de lichaam van een mens.

Ik zat helemaal in de hoek van de lokaal bij de ramen. Ik zit meestal bij de ramen, want als je niet mee wilt doen met de les dan kijk je naar buiten, want dat is veel boeiender dan waar je sleutelbeen ligt.

Mrs. Glenn wordt altijd in de maling genomen. Door de grapjassen van de klas. En in deze klas zijn veel grapjassen. Nog een reden om deze les te haten.

De bel ging en iedereen begon zich te verplaatsen om naar zijn volgende les te gaan. Ik pakte mijn rugtas van de grond en liep naar de tweede verdieping, want daar had ik mijn aardrijkskunde les. Toen ik de klaslokaal binnen liep zag ik al Jordan zitten op stoel. Ik grijnsde te gelijk.

Ik liep naar zijn kant toe. Ik had nog steeds een grijns op mijn gezicht. Ik pakte de stoel naast hem en zat er ook gelijk erop. Hij glimlachte naar me.

"Zo, hoe was je eerste les. Heb je nog vrienden gemaakt." In tussen liepen mensen de klas binnen en zochten een plek.

"Het was zooo saai, en vooral omdat je alleen bent. En ik heb geen vrienden gemaakt alleen een of ander meisje die Annie heet, denk ik, deed aardig tegen me." Zegde Jordan heel dramatisch. Ik lachte hem uit.

"Doe niet zo dramatisch, en je hebt tenminste iemand die je mag!" schreeuwde ik bijna. En mensen keek me heel raar aan van mijn kleine uitbarsting. Of ze keken me raar aan omdat ik met iemand praat. Sukkels.  

Ik keek even weg van Jordan en keek de richting van de deuropening en zag een hele woedende Ace staan bij de opening. Maar deze keer hij keek mij niet woedend aan maar Jordan.

"Wat bedoel je niemand mag je, IK --" hij had zijn zin niet afgemaakt, want Ace sloeg zijn handen op de tafel van Jordan.

Oh wat ga Ace nou weer doen. Ik wist het dat ik geen vrienden moest maken. Anders gaan er zulke dingen gebeuren. Ik keek om me heen en zie mensen die nu stil zijn en naar ons richting te kijken. Ik keek terug naar Ace en deze keer zag ik hem naar mij staren.

"En wie f*ck is hij" bromde Ace naar me. En toen was het echt heel stil. Je kon een stuk papier op de grond gooien, en zelf dat kon je horen. Het was zo stil.  

***

((A/N) Mooiboy rechtsboven aan of zijkant van de schrem )

Sean O'Donnel as Ace Carter