İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabımı okumaya devam ederek kalın.
Keyifli okumalar dilerim...
(🎭)
Bölüm Sözü
Sonra bir kız vardı orada. Ağlayan yalnız bir kadın. Sordum ona ve dedim ki: "Neydi be senin derdin?" Gözleri gözlerime değdi ve dedi ki bana: "Ben sadece sevdim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H. G.
(🎭)
Arabanın içi dışarısına oranla çok daha sıcaktı. Ha! Bir de bana ne yapacağımı bilemediğim için gelenler de vardı. Onun da ateşi basmış olabilirdi her yanımı. Arem, aracı çalıştırmak için benim evimin adresini vermemi bekliyordu. Ben sözde evimin adresini maalesef ki bilmiyordum. En azından henüz bilmiyordum. Veliaht gözlerini üzerimden çekmiyordu. Benim aklım bu durumun içinde henüz sağlam yalan üretememişti. Uzun süreli sessizlik geçmişti aramızda. Hatta öyle ki daha fazla sessizlik demek şüphe duygusunun gün yüzüne çıkması demekti.
Bunun olmasını katiyen istemiyordum. Aklıma gelen ilk adresi vermiştim ona. O da hemen yola koyulmuştu zaten. Arabayı çalıştırdığını görünce arkama yaslanmış, pencereden geçip giden yolu seyre dalmıştım. Bir yerden sonra yanından süratle geçip gittiğimiz araçları saymaya başlamıştım. Şu anda tam olarak kırk iki arabayı solamış bulunmaktaydık. Fazla hız erken öldürür bilmez misin veliaht?
Hızla ilgili problemim yoktu. Ben de hız yapmayı severdim. Lakin dediğim gibi, ben yapıyorsam severdim. Kendime güvenim tamdır da yanımdaki pek bir güven vermiyordu. Sessiz ve bol hızlı geçen yolculuğun ardından söylediğim adresteki mahalleye gelmiş bulunmaktaydık. Arabanın önünde durduğu yer sekiz katlı eski binanın önüydü. Veliahtın soru dolu gözlerini üzerime sabitlediğini hissediyordum. Yüksek ihtimalle koskoca milletvekilinin kızının böyle bir yerde neden yaşadığını sorguluyordu.
"Burada yaşamıyorum. Sadece bu gece kafamı dinlemeye ihtiyacım var." Camdan dışarı bakıp tekrar ona dönmüştüm. Sessizce beni dinliyordu.
"Arkadaşım da kalacağım." Sözlerim Arem'in kafasındaki soru işaretlerini gidermiş olacak ki çatılmış kaşları gevşemişti. Eminim bu hareketinin farkında bile değildi. Konuşma sırası ondaydı artık.
"Saat geç oldu. İstersen arkadaşını ara. Kapıyı sen gidene kadar açmış olur." Çok ince düşünüyordu. Bana karşı olan nazik ses tonu ona karşı içimde istemsizce oluşan kötü duyguları tek tek yok ediyordu.
"Olur... " Onu onayladıktan sonra Afra'yı aramıştım. Oldukça uzun süredir arkadaştık. Son zamanlarda muhbirlik yaptığım için onu fazlasıyla aksatmıştım. Muhtemelen telefonu açtığında bana demediğini bırakmayacaktı. Telefon biraz daha çaldığında sonunda hattın ucundan Afra'nın sesini duymuştum.
