İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabını okumaya devam ederek kalın.
Keyifli okumalar dilerim.
(🎭)
Bölüm Sözü
Birincinin yüreği, ikinciye emanet, sırasını sana verdi ilk gelen. İkincinin yarası, birinciye ihânet, Kaş çatı dört yıl sonra gelen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H.G.
Not: Görsel gerçek değil,photoshop'tur.
(🎭)
Gözlerim alanı tarıyordu. Bilindik yüzler vardı her yerde. O yüzleri hiç bilmemek isterdim. Bundan birkaç sene önceki hayatıma dönmeyi çok isterdim. Dertlerimin boyumu aşmadığı zamanlara dönmeyi çok isterdim. Bu insanları hiç tanımamayı çok isterdim istemesine ama dünyaya geliş sebebim bile onlarken, isteğim ne kadar mümkün olurdu bilemiyordum.
İnsanlık için birçok şey yapılabilirdi. Birçok deney insanlık adına yapılmalıydı. Ancak tek bir insan adına bir deney yapılması acımasızcaydı. Kimse deneye acımamıştı. Onu önemseyen yoktu. Neticede bu hayat bir yarıştı. İnsanlar içine düştükleri bu yarışta yarışanları önemsemezdi. Kazananları önemserdi. Yani birincileri.
Ben birinci olmamıştım. Ben ikinci de olmamıştım. Ben birincinin ikincisi olmuştum. Var olma sebebi birincinin kazanması olan ikinciydim ben. Birinci var olsun diye var olan, o yaşasın diye yok olandım ben. Bunun için herkesi suçlayabilirdim. Bunun için herkesten intikam alabilirdim. Birinci hariç herkesin canını yakabilirdim. Onu suçlamıyordum. Onu hiçbir zaman suçlamamıştım.
Aynı şey onun için geçerli değildi. Bana karşı mahcuptu. Benden utanıyor, hatta çekiniyordu. Gözleri herkesin üzerinde dolanıyor, ara ara bana değdiğinde üç saniyeden daha uzun süre bakamıyordu. O benim aynımdı. Ya da ben onun aynısıydım. İkiz değildik. Anne babalarımız bir değildi. Benim annem ve babam yoktu. Ben onun genlerinden var olmuştum. Benim varlığım onun varlığına aitti. Hayat ikimiz için de oldukça acımasız davranmıştı. Kendi hayatım için zor geçti diyebilirdim, de şu aynısı olduğum kadına hayatı güzel geçti nasıl diyebilirdim?
Daha 18 olamadan günlerden bir gün sevdiği adamla beraber kurşunların hedefi olmuştu. Aradan geçen neredeyse on yıl onun için hiçlikti. Gözünü kapattığı tarihte daha 20 olamamışken, gözünü açtığı tarihte 30'una merdiven dayamıştı. Ömründen yılları gitmişti. Hayat onun için güzeldi demek haksızlık olurdu. Ona kızgın değildim. Ona kırgın da değildim. Belki olanlar bu şekilde olmasaydı, ne onun canı ne de benim canım yanmasaydı, birden karşıma çıksa ve bana aslında nasıl var olduğumu anlatsa, muhtemelen onunla çok yakın iki arkadaş olabilirdik.
