İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H. G.
(🎭)
Aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci. Üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten. Ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci? Hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten.
İyi nişan alırdı kendini asan zenci. Bira içmez ağlardı, babası değirmenci. Sizden iyi olmasın, boşanmada birinci... Çok canım sıkılıyor, kuş vuralım istersen. Ülkü Tamer, Güneş Topla Benim İçin.
Uzun zaman olmuştu. Bu eve gelmeyeli oldukça uzun zaman olmuştu. Odam ve odası. Girmeye çekindiğim odası. Hatırlamaya yüzümün olmadığı o anılar. Eskimişti her şey. Geride kalmıştı. Geçmiş geçmişte kalmıyordu bazen. Geçmiş geçmediği zaman sadece orada takılıp kalmana neden oluyordu. Devam edemez, ileriye gidemezdin. Geçmişini unutamayanın geleceği olmazdı. Benim geleceğim yoktu. Geçmişimi aşamıyordum ben. Aşılacak gibi değildi ki benim geçmişim.
Evin içinde hayalet gibi geziniyordum. Çeşit çeşit yemekleri sırf onun için yaptığım mutfağım, sadece haber izlemek için salonun ortasına koyulan televizyon, onun hemen karşısında ki koltuk ve o koltukta oturduğu zamanlar "çay yap!" diye verdiği kısa emrinin ardından çay yapıp; beraber içip haber izlediğimiz akşamlar. Hepsi tek tek geliyordu gözlerimin önüne. Geliyordu ama gitmiyordu.
İçimde özlem vardı. Kocaman özlem. Yanımda olsa 'gidelim buradan' derdim. 'Hadi gel ve beni al.' 'Beraber çekip gidelim buradan' derdim. 'Kimseyi umursamadan, herkesi gerimizde bırakarak gidelim buradan baba' derdim.
Gelirdi. Biliyordum hiç düşünmez gelirdi. Benim için her şeyi yapardı o. Ben onun öz kızı olmasam bile o benimle her şeyi gerisinde bırakıp gelirdi. 'Bugüne kadar senden başkası mı olmuş sanki?' Hadi gidelim derdi. Tutmazdı belki elimden ama varlığı yeterdi onun.
Salonda onun her zaman oturduğu yerde oturmuştum. Acaba bana kırgın mıydı? O öleli uzun zaman olmuştu. Bense onun mezarına hiç uğramamıştım. Utancımdan gidemiyordum mezarına. Utanıyordum ondan. Benim babam şehit düşmüştü. Ben onun katilini bilmiyordum bile. Nasıl yüzüm olsun ki mezarına gitmek için. Şu eve gelmek için bile kendi kendimle savaşıp durmuştum.
