İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabımı okumaya devam ederek kalın.
Keyifli okumalar dilerim...
(🎭)
Bölüm Sözü
Öpesim var ama öpülmeyi sevmezsin; sevesim var ama sevilmek istemezsin. Seni kendime saklayasım var ve işte buna sen bile bir şey diyemezsin!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H. G.
(🎭)
Yürüyordum. Peşimden gelen adam ve ben yürüyorduk. Ben önden giderken o arkamdan beni takip ediyordu. Karanlık çökmüştü etrafa. Kimse yoktu. Gecenin hüküm sürmeye başlamasıyla ortadan kaybolup giderdi insanlar. Karanlık sevilmezdi. Güvenli değildi karanlık. Bunu bilirlerdi, buna göre hareket edip karanlığı terk ederlerdi. "Acaba?" demiştim kendi kendime. Acaba bizi de bu yüzden mi sevmemişlerdi? Biz geceydik. Biz karanlıktık. Güven vermemiştik kimseye. Sevilmemiştik kimse tarafından.
Toprak zeminde yürürken ayaklarım yere daima sert ve kendinden emin şekilde basardı. Tanrıyı betimlemek isterdim her adımımda. Tanrıya iltifatlar yağdırmak isterdim. Bana güç verdiği için değil, beni güçlü olmak zorunda bıraktığı için ona aitlik sunar, kullu olmasam bile kulluk ederdim.
Sigaraya başlamayacağım diye kendime söz vermiştim. Ne olursa olsun içmem demiştim. Ne yaşarsam yaşayayım içmem demiştim. Demiştim de demiştim. Boş demiştim. Boş geçmiştim. Boş vermiştim. Pantolonumun cebinde paket duruyordu. Bir ben eksik, bir dal sigara fazlaydı. Paketi elimde tutuyordum artık. Kutuyu açmış içinden bir dal zehir seçmiştim. Zehri dudaklarım arasına yerleştirip diğer cebimden çıkardığım çakmakla ucuna ateş tutmuştum.
Görünürde yanan sigaraydı. Görünürde öyle olabilirdi lakin özünde yanana bakmak gerekirdi. Özünde yanan bendim. Yanıp yanıp kavrulan bendim. "Ne yaşarsam yaşayayım içmeyeceğim." Sorun şuydu ki ben yaşamamıştım. Bu yüzden hiç içmemiş gibi içecek, hiç ölmemiş gibi yaşayacaktım.
Yaktım bir sigarada senin adına... Yaktım bir sigarada benim adıma... Yaktım sana yandım bana...
Mezarlık boyu yürümek güçtü. Hayatın son sahnesi burada dönüyordu. Nice başroller burada final vermişti. Hem de kötü sonlu finaldi bu. Sevilip ölenler ve sevilmeden ölenlerdi onlar. Ha bir de sevmeden ölenler vardı. Onlar bizdik işte. Sevmeden ölmüştük ama toprağın altındakilerden farkımız vardı. Biz hâlâ nefes alıyorduk. Maalesef alıyorduk.
