İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabımı okumaya devam ederek kalın.
Keyifli okumalar dilerim. (Bu kez dileyemem.)
(🎭)
Bölüm Sözü
Gecenin yükü ağır gelir insana, İnsanlar hep dert olur yarana. Dön de bir bak sağına soluna, Senden başka kaç kişi var sağında solunda? Hepsi duruyor ise tam karşında. Kılıcın keskin olsun bu savaşta.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H.G.
(🎭)
14/02/2023 On dördün laneti yine seninle ve bizimle güzel kızım.
Sakinim. Rahatım. Kesinlikle sinirli değilim. Kesinlikle arkadaşımı boğmak istemiyorum. Bunların hiçbiri yok. Aklımın ucundan bile geçmedi. Geç kalmış olmamız umrumda değil. Hatta neredeyse iki saattimi onu bekliyor olarak geçirmiş olmam hiç sorun değil.
''Eğer o odadan on saniye içinde çıkmazsan oraya gelirim. Seni alırım. Ve çıplak olman umrumda bile olmaz.'' Bağırdım diye illa öfkeli mi olmam gerekiyordu? İçimde ona karşı derin bir sevgi ve dostluk bağı mevcuttu. Sadece yapması gerekenin ne olduğunu izah etmiştim. Arkadaşlar bugünler için vardır.
Kapı açılmıştı. O kapı sonunda açılmıştı. Şükür namazı kılasım vardı. İçeriden uzun boylu sarışın bir kız çıkmıştı. Bazen benim bu kızla ne işim olur diyordum. Bazen de bu kız olmadan hiçbir işim olmazdı diyordum. O benim için önemliydi. Değerliydi. Sinir sebebim olsa bile o kız benim kardeşimdi. Kan bağı yoktu aramızda. Biz birbirimize can bağı ile kardeş olmuştuk.
İki saat dile kolay, iki saat olmuştu. İçeriden çıktığını görünce onu süzmüştüm. Onca vakit geçmiş olduğundan en azından bir şaheser bekliyordu insan. Oysa ki o yapabileceği en sade kombini yapmıştı. Siyah, düz bir elbise vardı üzerinde. Dizinin biraz üstünde biten ne dar ne bol olan, düz, sade bir elbise. Straplez model olması dışında hiçbir özelliği yoktu.
"Ah hanımefendiciğim, ne kadar da hızlısınız öyle. Ben hazırlanıyorum demeniz ile hazırlanmanız arasında geçen süre hiç gibi geldi resmen." Gülüp sol eli ile ensesini kaşımıştı. Bunu sadece kendini mahçup hissettiği anlarda yapardı.
"Yavru kuşum, vallahi seçemedim ne giyeceğimi? Yoksa seni bekletir miyim hiç?" Afra ile aramızda geçen, bize ait lakap tarzımız vardı. 'Yavru Kuş' ve 'Sarı kuş' ikimizin birbirimize hitap etme şekliydi. O benim, ben onun daima yavru kuşu ve sarı kuşu olmuştum. Olmuştuk.
