İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabımı okumaya devam ederek kalın.
Keyifli okumalar dilerim.
(🎭)
Bölüm Sözü
Karşımda dik durduğun kadar, karşında acımasız olacağım. Kafanı eğme sakın! Kılıcım, kelle kesmeye bayılır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H.G.
(🎭)
Rüzgarlar esmek için değil, yıkıp dökmek içindi. Yağmur damlaları gökyüzünden dünyaya yağarken, rüzgarlar eser ve böylece fırtınaları ortaya çıkarırdı. Şimşekler çakardı; bunun sonucunda yıldırımlar değil. Bazen öyle bir an gelirdi ki, her yağmur damlası her kalp kırıklığınıza denk olarak çıka gelirdi. Parça parça parçalandıkça kırıklarınız toplanılmayacak kadar çok, acılarınız geçmeyecek kadar bol olurdu. Parça parça parçaladıkları sürece güveniniz yoktu. Aptallıklarınız bol olurdu.
Sevmeyi bilmeyen insanlar etrafta dolandıkça, sevgi dilenen insanlar daima kaybedenler olacaktı. Sokaktaki dilenciye bile para vermeye aciz olan bir millet, hiç sevilmemişi sevip de sevaba girer miydi? Bu konuda hatayı sevgi dilencilerinde de aramak vardı. Birileri onları sevsin diye bir köşede durup da bekleyen insanlar varsa, sadece bekledikleriyle kalırlardı.
Neticede hayatınız yerinde sayıyorsa, olduğu yerde duran sizsinizdir. Yer yerinden oynayıp da seni bir yerlere götüremeyeceğine göre, artık birilerinin seni sevmesini beklemek yerine sen birilerinin yerine de kendini sevmeyi öğren! derdi küçük Hera hep büyük Hera'ya. Yalnız olmak yalnız ölmek olabilir. Lakin yalnız oldun diye de zayıf olacaksın diye bir şey yok. Kimsenin yapmaya cesaret edemediğini yapmaya cesaret edenler asıl cesur insanlardı. Sana zarar veren insanları hayatından çıkaramıyorsan, bu onlara verdiğin değer yüzünden değil, kendine verdiğin değerin onlara verdiğin değerden daha az olması yüzündendi. Kendisine yeteri kadar değer vermeyen insanlar, yalnız kalmaktan korkarlardı. Adı üstünde, onlar dilenmeye muhtaç, sevgi dilencileriydi.
Yalnız insanlar, başkalarının onları sevmesine ihtiyaç duymadan bütün sevgi ihtiyacını kendileri karşılardı. Toplum içinde bu tür insanlara egoist denirdi. Toplumda bir bütün olduğuna göre, yalnız insanlar yalnız oldukları kadar tek başlarına koca bir topluma bedel de olabilirlerdi.
Arabanın kaportasına yaslanmış, ellerimi önümde bağlamış vaziyette yerdeki asfalt zemine bakarken, yine asıl düşünmek istediklerimi düşünmek istemediğim için; zihnimi başka şeyleri düşünmekle yoruyordum. Böylece zihnim, düşünürsem içinden çıkamayacağım şeyleri önüme seremiyor, canımı sıkamıyordu.
