İlk yalancının ilk yalanı, toprağa düştüğü andan itibaren, yatsıdan sonra yanan mum ona bebek gibi bakacaktı. Yalanın tohumu büyüyecek ve çiçek açacaktı. Çiçeği görenler, ona "Lotus" adını verecekti. Lotusun ardından gelen kendi kaderini, 14'ün lane...
Hayatınız boyunca hep sevgiyle kalın, saygıyla kalın, aşkla kalın ve de kitabımı okumaya devam ederek kalın.
keyifli okumalar dilerim.
(🎭)
Bölüm Sözü
İki cambaz bir ip'te oynayamaz derler, desinler, sanki kaç yazar? Bu saatten sonra cambaz olan değil, ipi elinde tutan düzeni bozar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
H. G.
(🎭)
Kader benim için ağlarını ilmek ilmek işliyordu. Her ilmeği bir sonraki ilmeğe acı bağlıyordu. Keder bağlıyordu, ızdırap bağlıyordu. Kalbim ise can çekişiyordu, ancak ruhum, kalbimi teslim edemiyordu. Aklımın bile bu hikayede bana zoru vardı. Olmayanı olduruyor, olanın üstüne kırk tane de kendisi ekleyip beni çıldırmanın eşiğine getiriyordu.
Anlamıştım, bu işin sonunda tüm hayatım acı, keder ve ızdırap olacaktı. Kalbim canından olacak, ruhum onu düşmanımızın eline bizzat kendi teslim edecekti. Olmayanlar olacak, olanlar üzerime yığılacaktı.
Yanacaktım, ama yakamayacaktım. Ben ben olalı böyle dert sahibi olmamıştım. Derdim dert olalı böyle bir sahibi olamamıştı.
Gözlerim yavaş yavaş açılıyordu. Keskin bir ağrı bana: Kafamı vücudumdan koparsam da rahatlasam. Dedirtecek kadar çok acıtıyordu canımı. Sanırım, can acısıydı beni uykumdan uyandıran. Uyumak mı? Ben ne zaman uyumuştum ki? Ah! Doğru ya, o kafama vuran adamı bir elime geçirsem, narin bedenime verdiği yüksek orandaki acının hesabını sormasını iyi bilirdim.
Tabii ki, bunun için önce gözlerimi kapattıkları şeyi çıkarmaları lazımdı. Şayet uyandığım hâlde hâlâ etraf karanlıktı. Gözümün üstünde ise bir baskı olduğunu hissediyordum. Hâliyle tüm bunlar bana pek bir olanak sağlamıyordu. Gözünü kapattıkları birinin, elini-ayağını da serbest bırakmayacaklarına göre, şu an oturduğum sandalyeye bütünüyle bağlıyken aynı zamanda eli, kolu, ayağı ayrı ayrı bağlanmış bir vaziyetteydim. Resmen acınası durumdayım.
Kansu ile sadece nasıl kaçırılacağım hakkında konuşmuştuk. Ancak ne o ne de ben kaçırıldıktan sonra ne olacağı hakkında konuşmamıştık. O, bu konuyu neden açmamıştı, bende bilmiyordum. Söz konusu ben olduğumda ise cevap çok açıktı: Bahsi geçen soru benim aklımın ucunun, o civarlara yakın bir yerinden bile geçmemişti. Şu an kendime sövesim vardı ama kıyamıyordum. Şu hayatta bir ben kendime kıyamıyordum zaten. Benim dışımda herkes ise bana kıymadan plan yapamıyordu.
