SADECE SEN

52. Bölüm: Benim Hala Umudum Var

~Nilüfer-Son Arzum
~İntihaşk
~Mazhar Alanson-Yandım
~Mazhar Alanson- Benim Hala Umudum Var

Keyifli okumalar, oy vermeyi unutmayın.
**

Sevgilim, senden gideli birkaç gün oldu daha. Kokun, hala hafızamda. Sesin, hala kulaklarımda, dudakların hala tenimde, ruhun, hala yanımda. Gözlerin, biliyorum, hala üzerimde. Sen sevgilim, sen hala buradasın.

Sen bebeğim, sen hala benimlesin.

Bayım, altı gün. Altı gündür kaçıyorum herkesten, aynaya geçiyorum ve her yeni gün, yalan söylüyorum yeniden. Bir tanem, bir bilsen, seni nasıl özledim.

Ağlamalarım daha da azaldı, eskisi kadar hıçkırarak değil, kimse duymasın diye sessizce ağlamaya başladım. Gözlerimin altındaki koyu damarlar belirginleştiğinde, artık dudaklarımı sessizce kapadım ve sustum yalnızca.

Bugün, senden sonra ilk kez gülümsedim. Bir fotoğrafımız karşıma çıktı, odandaydık, yatak darmadağındı. Kucağındaydım, sen ayaktaydın ve ben bacaklarımı sana dolamıştım. Doyasıya sarılmıştım sana. Ve öyle çok gülüyordum ki bir saniyeliğine, kızdım ve kendimi sorguladım. Yeniden sessizce ağladım sonra. Bir dağ evinin en üst kattaki odasındayım, yanımda Ege kalıyor, günler bu şekilde gelip geçiyor.

Sevgilim, yemin ederim seni çok özledim ama sana dönmeye cesaretim yok.

Bebeğim, özür dilerim. Benim ne gülümsemeye hakkım var, ne de seni düşünmeye aslında. Bana tüm bunlar günah olmalı aslında, öyle de. Fakat kendimi durduramıyorum sevgilim, yapamıyorum tüm bunları atlatamıyorum. Ben buna, alışmak istemiyorum. Ben sensizliği öğrenmek istemiyorum; ben bize bakıp, saatlerce ağlamak istemiyorum. Ben senin yanında kalıp uyumak istiyorum yalnızca.

İlk gün, gecenin 4'ünde uyanıp saatlerce ağladım, iki saat boyunca "Allahım, nasıl dayanacağım?" diyerek yalnızca. Bebeğim, öyle çok özledim ki seni. Ben bu acıya nasıl dayanılır onu da bilmiyorum ki. Ben sensiz, ne yapacağım bilmiyorum.

Ben bir hiçmişim aslında, sensiz, öylesine biriymişim. Nil, öylesine bir insanmış yanında Savaş olmayınca. Görünmezmiş sanki, hiç yokmuş. Ölüymüş.

Özür dilerim bir tanem, çok canını yaktım ama geçecek. Biliyorum bebeğim, geçecek. En azından senin için öyle olacak bir tanem.

Bugün ne mi yaptım peki? Sıradan, bomboş bir gündü aslında. Öylesine durdum ve saate baktım biraz, sonra her zamanki gibi galerimden fotoğraflarımıza baktım. Çok bir şey yiyemiyorum yine, bu halimi görsen muhtemelen kızarsın ama boğazımdan geçmiyor ki. İçmiyorum da, içersem unuturum, ben unutmak değil bu acıyı yaşamak istiyorum.

Ah bayım, bir bilseniz, şu son altı günde ne hale geldim. Bir görseniz gözlerimin altını, ya elinizi uzatır beni kaldırırsınız ya da arkanıza bile bakmadan kaçarsınız. Umarım, ikinciyi yaparsınız. Ah bayım, bilseniz şu anki halimi, yanımda kimse yokken öyle sessiz öyle aciz bir haldeyim ki. Siz bayım, yanımda siz yoksunuz.

Benim için herkes demek, zaten sizsiniz.

Benim kimsem yoksa, siz yoksunuz demektir zaten.

Abim gelmek istedi, bu odaya bile girmek istedi ama Ege'ye onu görmek istemediğimi söyledim. Açıkçası, istemiyorum gerçekten de, abimi görürsem yine hıçkırarak ağlarım ama istemiyorum bunu da işte. Ben, basit bir oyunun kurbanı olduğumu öğrendiğimden beri kendime bile gelemiyorum doğrusu, onun kalbini kırmaktan korkuyorum doğrusu. Keşke, yanımda olsan sevgilim, keşke bana öğretsen bu acıyla nasıl yaşanacağını ve sonrada gitsen.