Necronomican 4. Kısım

235 45 0
                                    

𝑌𝑈𝐿𝐴 𝐶𝐼𝐾𝑀𝐴𝑍𝐼

"Gece saat tam durduğunda on iki'de,

Ellerim ayaklarım bağlıdır artık, dikerim gözlerimi gökyüzüne

Bir işaret, bir sinyal arar cansız gözlerim o boşlukta,

Bir ışık huzmesi süzülür sonra içeriye,

Sessizlik çığlını saklar,

Varoluşunu sağlar nefret, o karanlık gecenin içinde."

Yula çıkmazına girmişti ruhun dolaşırken o ormanda, nereye varırsan var yolun sonunda seni bekler şeytanlar. Kokunun daveti vardı etrafı saran, ama inanmayacaktı sana imansız olan. Ruhuna bağladığın iyilik ve kötülük; şeytanlar ve insanlıkla yoluna devam ederken karanlıkta, önünü bile göremeden bedenini terk eden ruhuna lanetler okurdu her gece gökyüzünden.

Gecede Kaybolanla yolun kesişir o karanlığın kandırmacası günde, cehennemin gizlediği tüm sırlara inanandır o. Onların ruhlarının takip ettiği kötülüğü o an anlayamazsın ama ilerledikçe, adımlarına yeni adım kattıkça fark edersin aslında ne kadar karanlıkta kaldıklarını.

Gecenin ışığı aydır, ama ayın evreleri güvenli değildir inanmak için. Anıların senden alındığında, geri gelmesi için çabalayacaktın. Sonunda Cennetten Kovulan kutsal ruha ulaştığında, artık kaderin bile ellerini uzatamayacağı bir sınır vardı.

Sınırını bil, sınırına sahip çık.

Sana, o sınırı geçersen, ölürsün dendi.

Geçersen, ölürsün.

Ama aziz ruhların ölüsü olmazdı,

Tek bir insan bile hatırlarsa onları.

RUH CİNAYETLERİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin