RUH CİNAYETLERİ

47.Bölüm❧Kolye

❧

Merhabalar, aramıza zaman girdiğini biliyorum. Nedenini söyleyerek başlamak istiyorum.

Ekim ayının 24'ünde 'UÇMAKTAN SIKILAN BULUT' adında kitabım 'FLORA KİTAP'tan çıkıyor! Aslında bir çocuk kitabı, kendi benliğini arayan bir Bulut'un hikayesini okuyoruz kitapta ama bir gün kendi benliğimi bulamayacağımı düşünerek yazıp bitirdiğim bir kitap aynı zamanda. Bu yüzden bir çocuk kitabından daha fazlası, benim için. Eğer bana destek olmak, benden bir kitap daha okumak ve rafınızda benden bir kitap bulundurmak isterseniz siparişe açıldığında alabilirsiniz^^ çok mutlu ve heyecanlıyım, aynı zamanda da gerginim.

Bu başlangıç, devamı gelecek :) birlikte büyümeye devam edelim, hepinize çok teşekkür ediyorum.

GECEDE KAYBOLANLAR şimdi yayımda. Bu bölümden sonra Kungar ve Duru'nun hikayesini merak edenleriniz profilimden ulaşabilir, başlayalım.

❧

bring me the horizon, deathbeds

become the beast, karliene

that's my boy, vast

❧

Ortaokuldan beri bir okuma kulübüne üyeydim.

Çok kitap okuduğumdandı belki, en azından ailem ve arkadaşlarım böyle düşünüyordu ama aksine orası benim için zihnimin sessiz kalabildiği tek yerdi. Kimse kimseyle konuşmazdı en basitinden. Kütüphaneye geçip diğerlerinden sessiz bir köşeye kurulduğunuzda kimse dönüp de sizinle konuşmaya, sorular sormaya çalışmazdı. Başımızda duran Murat Hoca her hafta bize okumamız için seçtiği kitaplar hakkında tartışma ortamı hazırlardı ama. O anlarda konuşmak zorunda olmasam bile içimden geldiği için karşı çıkardım diğerlerine. Onların baktığı pencereden görmüyordum yaşanılanlardı.

Onlar, okudukları romanların sadece sayfaların arasına hapsolduklarına inanmıştı; ben o hikâyenin baş kahramanı olduğuma.

Belki de inandıklarımız şekillendiriyordu geleceğimizi.

Aynaya baktığımda gördüğüm yüzlerin değişmeye başlamasından anlamalıydım artık her şeyin benim için zor olacağını. Kendi benliğini yansımasında göremeyen kimse, geceleri uyuduğunda güvende hissedemezdi çünkü. Diğerlerinin yataklarının altında saklanan bir canavar yoktu belki ama onların vardı. O canavarlar, çoğu zaman kendileriydi.

"Burası neresi?" sözleri çıktı dudaklarımdan ben soğuktan tir tir titrerken. Ama etrafıma bakınırken hala aynı ormanın içinde olduğumu görebiliyordum. Sadece birkaç fark vardı.

Suyun altında olmam gibi.

Suyun beni donduracak kadar soğuk olması gibi.

Burada zamanın donmuş olması gibi.

İçeride nefes alabiliyordum, ağzımdan çıkan kelimeler de duyuluyordu ama bu anı yaşadığımdan emin değildim. Sanki zihnimin içinde beliren uyarılardan biriydi bu da. Kör Saatçi, zihnimin peşinde olduklarını söylemişti; Kunter, zihnimi korumam için eğitimime başlamıştı ama yeterli değildi.

Uyarıyı dinle, uyarıya kulak ver.

Hiçbir zaman yalnız kaldığımız bir savaş olmamıştı içinde bulunduğumuz. Biz, kendilerini göstererek birbirleriyle savaşacak durumda olmayan iki idealin kuklalarıydık o kadar.