MY ULTIMATE KING (Escudero Series #3)(UNDER EDITING)

CHAPTER 29

👑 MY ULTIMATE KING 👑

CHAPTER 29

****

Habang naglalakad ako hallway, hindi ko alam kung bakit maraming nagbubùlòng bulòngan na mga estudiyante habang may tìnìtiģnan sa phone nila.

"Totoo kaya talaga yun noh?"

"Krìmìnal pala ang tatay niya, akala ko pa naman napaka inòśènteng tao siya"

"Nakaka dissapoint siya"

Bakit kaya napaka dàming tsìśmośa sa mùndo.
Pero dahil nako curious ako sa pinag uusapan nila, naki osyoso na ako.

Náķìsìlip ako sa tinitignàn nilang mga pòśt.

Si David. Si David habang nasa loob siyâ nang prìsonèŕ. Linabáś ko ang phòne ko at sìnèàŕch kung saang pàge ito naka post.

"Ang Genius nang Fuentebella University, ay anak pala nang iśàng krìminal na 3 years nang naka Detaine."

Yan ang nakalagay sa caption with picture pa ni David at ang papa niya.

"Hoy mga brùhà."-mataray kong saad sa mga tśiśmosa. Kaya napalingon naman sila sakin. Pati na rin ang ibang estudiyante na nasa hallway.

"Tinawag mo ba kaming břùha?"-tanong nung isa na at tinurò pa ang sarìli niya habang nakatààs ang kilay sakin.

"Oo. Wìtch! Alam niyo ba kung sino ang nagpòśt nito?"-tanong ko habang nakataas noo at pinakita sa kanila ang post sa phone ko.

"Hindi noh. At tiyaka sino ka ba ha?!"-mataray niyang tanong.

"Ako lang naman ang mánânapak sa inyo pag hindi niyo tinigilan ang pangtsitśìsmiś kay David."-taas noo kong saad. "Hindi totoo itong nasa post!"-malakas na saad ko.

"Anak tama na yan."

Napalingon naman kami sa nagsalita. At parang nanlaki pa ang mga mata nila nang makita nilang si Daddy ito at tinawag akong anak. Nasa tabi niya rin si David.

"What? Anak siya ni Mr. Principal."

Naglalakad naman si dad papalapit samin, habang si David tumalikod ito naglakad palayo.

"Tama na yan Cyd, uuwi na tayo"-saad pa ni dad nang makalapit ito samin.

"Pero Dad, pinag tsitsiśmiśan nila si David"-i said to dad.

"Ako na ang bahala sa kanila"-sabi ni dad at seryosing nakatingin sa mga břùhàng tśismosa. Natanaw ko naman si David na nasa malayo na.

"May pupuntàhàn lang ako Dad"-paalam ko kay daddy at tumakbo para habulin si David.

Hindi naman siguro totoo yun diba? Baka naman kakilala niya lang yun.

Nakarating ako sa likod nang building. May narinig akong parang umiiyak, kaya sinundan ko naman kung saan ito. Nang makita ko na siya, nasa ilalim siya nang puno at nakaupo sa may malaking ugat.

"David"-tawag ko sa pangalan niya. Ngayon ko pa lang siya nakitang umiyak.

"Totoo yun."-saad niya at pinunasan yung lùha niya. "Hindi yun tsismis lang, nakakulong nga ang papa ko. Totoo yung narinig mo or nabasa mo."-serysong saad niya at tumayo.

"Kaya hindi talaga tayo pwede maging magkaìbigàn kahit kailan. Kaya tama lang na iwasan mo ko at hindi gustuhin"-sabi niya direkta sa mata ko. "Kaya, wag ka nang lalapit pa sakin kahit kailan."-he added and he walk away at me.

Hindi ko alam pero nasaktan ang puso ko sa mga sinabi niya.

Hindi ko naman siya hinuhusgàhàn, gusto ko lang siyà icomfòrt.