MY ULTIMATE KING (Escudero Series #3)(UNDER EDITING)

CHAPTER 41

👑  MY ULTIMATE KING 👑

CHAPTER 41

Hospital.

"Dito po tayo maam"-sabi nung police na komontak sakin.

Tinuro niya ang Morgue room.

Noo! Hindi! Hindi pwede ito!

"Bakit po sa morgue?"-i ask at pinipigilang maiyak.

"Ano po ba talaga ang nangyari sa kuya ko?"-tanong ni Hazel, dahil dito rin pala naka admitt si mama sa hospital na ito.

"Ipapaliwanag po namin, pag nakumpirma niyo ang bangkay na nasa loob"-sabi pa nito at binuksan ang pinto nang morgue. Dahan dahan ako naglakad papasok habang mahigpit ang hawak sa handbag ko.

May dalawang bangkay na natatakpan ng puting tela sa table. At may isang pulis rito.

"Ito po ang nakuha namin sa gamit niya"-sabi nung police man at may inabot na supot sakin. Kung saan nakalagay ang phone ni David at wallet niya.

Inalis nung nurse ang nakatakip na puting tela sa bangkay. Pareho kaming napatili ni Hazel nang makita ang itsura nang bangkay na nasa harap namin.

NOOO! HINDI SIYA SI DAVID!

"NO! hindi siya ang asawa ko!"-i shòuted to them. Napahagòlhol naman sa iyak si Hazel.

"Pero maam, gamit niya yang napulòt namin. Ang totoo niyan merong tao ang gusto magnàkaw niyan sa asawa niyo. Bago sumabog ang sasakyan na sinasakyan nang asawa niyo."-police man explained.

Isang sunòg na bangkay ang pinakita niya samin, kaya hindi namin ito makilala nang husto.

"Yung nasa kabila po ay yung taxi Driver na pinagsakyan niya. Patuloy naming iniimbestigahan ang buong pangyayari maam, kung meron mang dapat sisihin sa nangyaring ito."-police1 said.

"Ayoko! Hindi ako naniniwala na siya ang asawa ko! Sabi niya babalikan niya ako!"-i shouted and cry loudly inside the room. Napaupo naman ako sa sahig habang hùmahàgolhòl sa iyak.

"Ate, masakit man para sakin na mawala si kuya, pero kailangan natin tanggapin ang totoo"-Hazel said habang umiiyak din ito.

Tumawag sakin ang police kanina, gamit ang phone ni David at sinabi nito ang nangyari sa asawa. Habang nagdadrive ako kanina sa kotse ko, naging emotional ako at sobrang kinakabahan sa sinabi anng pulis na naaksidente si David sa sinasakyan nitong taxi.

At ngayon, pinapakita nila sakin ang bangkày ni David na sunog na katawan. Ayokong tanggapin ang totoo. Ayoko!

Masaya pa kami kanina at nag eenjoy bilang bagong kasal at mag asawa. Pero bakit? Bakit ganito? It's unbelievable!

"Kung panaginip ito Hazel, please gisingin mo ko. Gisingin mo ko, hanggat sa magising ako. Please Hazel, wake me up Hazel."-i said to Hazel at hinahawakan pa nang mahigpit ang braso nito.

"Ate, im sorry"-she said then she hugg me tight. "Im sorry, perp hindi ka nananaginip"-she said habang patuloy rin sa pag iyak.

"NOOOOOO!"-i shouted. Na halos buong hospital nag echo ang boses ko dahil sa sigaw ko. 

Kinabukasan.

"Ate, inom ka muna nang tubig"-said Hazel habang inaabutan ako nito nang baso na may tubig tapos may straw pa.

Tulala akong nakaupo sa may harapan kung saang funeral nakaburòl si David. Pina crimate yung katawan niya, sobrang sakit. Hindi ko na magawang umiyak pa simula kaninang umaga, gusto ko umiyak nang husto pero hindi ko magawa.

Sinubo niya sa bibig ko ang straw at sinipsìp ko ito para makainom nang tubig. Simula kagabi wala pa akong tulog, sa tingin niyo sino ba hindi makakatulog pag wala naman akong asawang katabi.