MY ULTIMATE KING (Escudero Series #3)(UNDER EDITING)

CHAPTER 31

👑 MY ULTIMATE KING 👑

CYDREY ALEXIS P.O.V

"Cyd gising."

Nagising naman ako dahil sa walang tigil na pagyogyog sa balikat ko. Napahikab pa ako nang husto,

Yong secretary lang pala ni Lolo. Umaga na pala.

"May lindol ba?"-tanong ko rito, para naman kasi kung makagising sakin eh. Napabangon naman ako nung mapansin ko na may kumot ang katàwàn ko.

"Ang Lolo mo"-saad nito. Napalingon naman ako kay Lolo na ngayon ay parang nahihirapan huminga. Kaya napatakbo naman ako papalapit nang kama ni Lolo.

"Lolo, okay ka lang po ba?"-nag aalalang tanong ko.
"Ano pang hinihintay mo, tumawag ka na nang Doctor."-mahinang bulyaw ko sa secretary ni Lolo.

"Pero ayaw niya, may sasabihin daw siya sayo"-sabi pa nito.

"Ako na nga lang tatawag nang Doctor"-naiinis kong saad sa secretary ni Lolo. Akmang aalis na ako, nang pigilan ako ni lolo at hinawakan nito ako sa wrist.

"Wag na apo, may ssabihin lang ako sayo. Ibigay mo sa apo ko ang pinapaayos ko sayo"-saad nito at tinignan si Mr. Secretary. May kinuha naman mula sa bag niya si Mr. Secretary, isa itong envelope. Inabot niya ito sakin.

"Binibigay ko yan sayo, at para sa magiging asawa mo. Nakausàp ko na siya. At nasisiguro ako na hindi ka niya sasaktan kahit anong mangyari."-sabi niya habang mahina na itong humahangòś.

"Pero Lolo, hindi ko po kailangan ito. Ikaw ang gusto ko, gusto pa kitang makasama hanggang sa mag asawà ako. Naiintindihan mo ba."-sabi ko at parang naiiyak na. Hindi ako sanay maiyak, pero pag ganito hindi ko kayang pigilan ang mga luha ko.

"Nasisiguro kong magiging masaya ka kasama siya"-sabi niya at unti unting pinikit ang mga mata.

"Lolo, please."-sabi ko at napahagolhol ako nang iyak nang tuluyàn na itong pumiķìt at namaalam.

"LOLLOOO!"

May nagsipasok ang mga doctor.

"Paki check ang vitals niya."-utos nang doctor sa nurse na kasama niya. Habang ako todo iyak at yakap yakap si Lolo.

"Sorry Doc."-Nurse.

"Time of dead, 10:38 am."-Doctor.

Mas lalo ako napahagolhol nang marinig ko ang time of dead ni Lolo.

Alam ko matànda na siya at matagal niya nang dinaramdam ang sakìt sa puso. Kaso ayaw niya mag pa heart transplant kahit na pinipilit siya ni daddy noon.

Few days ago.

Ito na siguro ang pinakamasakit na araw na nangyari sa buong buhay ko. Ang mamaalam sakin si Lolo at ito na nga ang huling araw niya na makakasama namin siya.

Ngayon na ang araw na ihahatid namin siya sa huling hàntùngan niya.

Ilang araw akong walang halos na tulog. Hindi ko kasi matanggap na wala na ang Lolo ko na handang ibigay sakin ang lahat.

At ngayon, nandito kami sa cemetery. Kumpleto din ang buong pamilya ko. Tanging si David lang ang hindi ko nakita na kaibigan ko ang pumunta sa lamay nang lolo ko. Hindi ba talaga ako mahalaga sa kaniya.

Kailangan ko siya nung time na sobrang nasasaktan ako sa pagkawala ni Lolo Emilio ko.
Siya ang kailangan ko, dahil gumagaan ang loob ko pag siya ang kasama ko. Pero wala man lang siya para damayan ako.

Nang matapos ang ceremony at mailìbing na si Lolo sa Museum niya na matagal niya na palang pinagawa.

Nauna na sa sasakyan sina Mommy pati mga kapatid ko. Tanging kami na lang ni dad ang naiwan sa Museum ni Lolo. Yinakap naman ako ni dad nang mahigpit at naiyak muli.