Classmate

19

Not: Kitapdaki üye hayali bir karakter. Yani gerçek değil işte🤷‍♀️ Ama umarım sorun olmaz

İyi okumalar.

<<<<<>>>>>

"Senin Namjoon'un evine gitme işin ne oldu ya?" Seokjin'e sordum.

"İş görüşmesi yüzünden erteledi. Babası işleri ona devrediyor, bu yüzden iş görüşmelerine Namjoon gidiyor. Dün de şehir dışına çıktı." Üzgün olduğu halinden belliydi, şimdi nedeni de belli oldu.

"Seokjin bir bakabilir misin?" Namjoon'un sorusuyla Seokjin onu başıyla onayladı ve peşinden gitti.

On beş dakika sonra yeniden yanımıza geldi.

"Eee? Ne dedi Namjoon?"

"Üzgün olduğunu ve bu gün gelebilceğimi söyledi."

"Gidicek misin?" Hoseok sordu.

"Kabul ettim, herhalde bunu da bozmazlar şirket çalışanları."

"Yani." Jimin başıyla onayladı.

***

Öğle arasında kantinde takılıyorduk.

"Okul bahçesinde kavga çıktı, eziği dövüyorlar koşun!" Aniden kantine öğrencilerden birinin girip bağırmasıyla hepimiz ona döndük.

"Ay yine neler oluyor!" Seokjin masadan kalktı.

"Hadi hadi!" Hepimiz masadan kalkarken Jimin ileri atıldı.

Bahçeye inerken zorba grubu Taehyung'lar diye düşünmüştük ama onlar değildi.

"Dalga mı geçiyorsun! Biz bunları kovmamış mıydık!" Jimin bağırdı.

Gerçekten Soobin'lerin burda ne işi vardı? Bizden bir sınıf küçüktüler, geçen yıl okul bodurumunda iki çocuğu dövdüklerinde yıkamıştık onları. Hâlâ akıllarının başlarına gelmemesi üzücü.

"Hop, siz akıllanmadınız mı oğlum!" Biz ne yapacağımıza şaşırmış, olayı öylece izlerken Hoseok harekete geçmişti.

"Hoseok hyung!" Yeonjun yumruk atmak için hazırlandığı çocuğu bıraktı. Çocuk da dengesini kaybederek yere düştü.

"Biz de buradayız!" Jimin yere düşen çocuğa koşarken bakışlarıyla zorbaları süzdü.

"Koşun çocuklar bunlar bizi kötekler!" Soobin bağırarak okula doğru koştuğunda diğerleri de peşinden gitti.

"Eğer bir daha böyle zorbalık yaparsanız kurtuluşunuz olmaz Soobin! Duydun mu beni!" İşaret parmağımı havada sallayarak peşinden bağırdım.

"İyi misin?" Jimin'in kalkmaya yardım ettiği çocuğa döndüm. Yüzünün her yeri kan içindeydi. Ellerinde de morluklar vardı.

"E-evet." Ağzından zorla çıkan kelimeden sonra okula doğru gitmeye başladı ama aksıyordu.

"İyi değilsin." Hoseok onun kolundan tuttu. "Hastaneye gidelim." Çocuğu arabasına doğru sürüklerken biz de peşinden gittik.

Arkamızda olanları izleyen Taehyung'ları yanlarından geçerken fark ettim. Ve durdum.

"Biz çocuğu hastaneye götüreceğiz öğretmenlere söylersiniz lütfen." Üçüne de bakarak söylediğim sözlere karşı üçü de başıyla beni onayladı.

Acaba akıllanmışlarmıdır diye düşündüm Hoseok'un arabasına doğru yürürken. Zorbalığın nasıl bir izlenim bıraktığını gördüler, vazgeçerler mi acaba diye düşünmeden edemedim. Ama maalesef bunun cevabını şu an bilemeyeceğim.