"သားငယ္ သားမာန္ကိုပါ ေခၚသြားလိုက္ပါ။"
ဟန္နီ သားျဖစ္သူကိုနားကပ္ဝတ္ေပးရင္း ေနာက္တစ္ခါေခ်ာ့ေျပာၾကည့္သည္။ခန္႔ခန္႔နဲ႔ကလပ္သြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အ႐ြယ္မငယ္ေတာ့တဲ့သားကို ဟန္နီတို႔ကအသာတၾကည္ပဲခြင့္ျပဳေပးထားသည္။မာန္တစ္ေယာက္တည္းအိမ္မွာပ်င္းေနမွာဆိုးလို႔ေခၚသြားခိုင္းတာသားျဖစ္သူက မေခၚခ်င္ျဖစ္ေန၏။
"မာမီကလည္း....."
"သားေနာ္ မာမီမႀကိဳက္ဘူး။ညီအစ္ကိုေလးႏွစ္ေယာက္ရွိတာ အဲ့လိုမ်ိဳးမလုပ္ရဘူး။"
"မာမီ သူ႔အေၾကာင္းကို မသိဘူးေနာ္။"
"မာမီ့သားအေၾကာင္းေတာ့သိတယ္။သူက သားကိုမေခၚလို႔ သားကစိတ္ေကာက္ေနတာမလား။"
"သားက စိတ္ေကာက္ရေအာင္ကေလးမွမဟုတ္တာ။"
"ဟုတ္ပါၿပီ။ကေလးမဟုတ္ရင္လည္း အဲ့မ်က္ႏွာႀကီးက ဆူပုပ္မထားပါနဲ႔။ေတာ္ၾကာပဲမ်ားထားတာေလးေတြမလွဘဲေနမယ္။"
ဟန္နီက သားျဖစ္သူ၏ပါးႏွစ္ဖက္ကိုဖဲ့၍ စေနာက္လိုက္သည္။ကလပ္သြားခြင့္ေပးမယ္ဆိုကတည္းက နားေပါက္ေဖာက္၊ဆံပင္ကာလာေျပာင္း၊မ်က္ကပ္မွန္လုပ္နဲ႔ အျပတ္အြန္ထားတာ။
"နဂိုရွိမွနဂိုင္းထြက္တာတဲ့။မာမီသားကို အစကတည္းက ေခ်ာေအာင္မွေမြးမေပးထားတာ။"
ဆူပုပ္ပုပ္နဲ႔ျပန္ေျပာတဲ့သားျဖစ္သူက ဟန္နီအတြက္ကေလးေလးပင္။
"မာမီမွားတာပါ။သားသားေမြးတုန္းက ဘဲတစ္ေကာင္ကိုၾကည့္ၿပီးေမြးလိုက္မိတာ။အဲ့တာနဲ႔ ဒီလိုဘဲႏႈတ္သီးေလးပါလာေရာ။"
"မာမီ!"
"ဟား...ဟား..."
ဟန္နီက စိတ္တိုၿပီးေျခေဆာင့္ေနတဲ့သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီးတဟားဟားေအာ္ရယ္ေလသည္။သားျဖစ္သူက မခံခ်င္မွန္းသိလို႔သပ္သပ္စေနတာပင္။အနက္ေရာင္ဂ်င္းဒူးၿပဲေလးနဲ႔တီရွပ္အျဖဴေလးကို အေပၚကေနရွပ္လက္တိုအနက္စင္းေလးထပ္ဝတ္ထားသည့္သားျဖစ္သူကတကယ္ၾကည့္ေကာင္းေလသည္။ဆံပင္ေ႐ႊအိုေရာင္ေလးနဲ႔ နားမွာနားကပ္ေသးေသးေလးတစ္ခုကလည္းအ႐ိုင္းဆန္မေနဘဲတစ္မ်ိဳးၾကည့္ေကာင္းေန၏။
YOU ARE READING
ငယ်နိုင်
Romanceတစ်ဘဝလုံးစာအတွက်အနိုင်ယူပါ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္အႏိုင္ယူပါ Photo From Pinterest
