"အေမ၊အိမ္ျပန္ၿပီး နားပါ့လား။"
"မနားခ်င္ပါဘူးကြယ္။ကေလးအနားက အေမရွိေနမွ။မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာမွလုပ္တတ္တာမဟုတ္ဘူး။"
ေဒၚျမတ္ခ်ယ္ေျပာတာလည္းမွန္ေနေတာ့ ရႈိင္းလည္းဘာမွထပ္မေျပာေတာ့။ရႈိင္းက ညဘက္ျပန္ျပန္ဖ်ားေနလို႔ စိတ္မခ်တာနဲ႔ ေဆး႐ုံကမဆင္းရေသး။ကေလးအတြက္ကလည္း ဒီမွာသူနာျပဳေတြဘာေတြနဲ႔အဆင္ေျပလို႔ ေဆး႐ုံမွာပဲဆက္ထား၏။မာန္ကလည္း ေဒၚျမတ္ခ်ယ္ရွိေနေတာ့ ညဘက္မွလာေစာင့္အိပ္၏။ေန႔ခင္းဘက္မွာေတာ့ အလုပ္သြား၏။အခုလိုေန႔ခင္းအခ်ိန္မ်ိဳးဆို ရႈိင္းတို႔သားအမိသာရွိေန၏။
"အေမ။"
"ဟင္။"
"အဲ့ဒီအဝတ္အစားေတြေနာက္မွေခါက္ပါ။သားအေမ့ေပါင္ေပၚမွာအိပ္ခ်င္လို႔။"
ရႈိင္းစကားၾကားေတာ့ အဝတ္အစားေခါက္ေနတဲ့ေဒၚျမတ္ခ်ယ္ကရယ္ၿပီး အဝတ္အစားေခါက္လက္စကိုရပ္ကာ ရႈိင္းရဲ႕ကုတင္ေလးေပၚသြားထိုင္ေလသည္။
"ကဲ..ေျပာ...အေမ့ကို ဘာေတြမ်ားခြၽဲခ်င္လို႔လဲ။"
"ခြၽဲခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။သားက အေမ့ကိုလြမ္းလို႔။"
ရႈိင္းက ေဒၚျမတ္ခ်ယ္ေပါင္ေပၚလွဲခ်၍ ကေလးတစ္ေယာက္လို ခြၽဲႏႊဲ႕ဆိုလာသည္။အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အ႐ြယ္သားက အေမ့ရင္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးဝင္ၿပီးခြၽဲေတာ့ ေဒၚျမတ္ခ်ယ္လည္းပူပင္သမွ်ေသာကေတြခဏတာမွ်ေမ့သြားေလသည္။သား၏ေခါင္းေလးကို လက္ျဖင့္ဖြ၍ သားမ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးကိုသာၾကည့္ေန၏။
"အေမ။"
"ဟင္။"
"အေမ စိတ္ညစ္ေနလား။"
"အေမ စိတ္ညစ္ရတာထက္ သားတို႔ေတြစိတ္မခ်မ္းသာရမွာဆိုးတာ။အေမတို႔က ေနရလည္း အခ်ိန္ခဏပဲ။သားတို႔က အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနရဦးမွာ။အေမ့ဆႏၵအရဆိုရင္ သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အဆုံးထိခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ရွိေစခ်င္တာ။သားတို႔ႏွစ္ေယာက္ကဘယ္လိုမွေရွ႕ဆက္လို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုလည္း တစ္ေယာက္တစ္ဘဝစီေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္နဲ႔ေရွ႕ဆက္ၾကေပါ့။"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္။တစ္ေယာက္တစ္ဘဝစီနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနသင့္တာ။"
YOU ARE READING
ငယ်နိုင်
Romanceတစ်ဘဝလုံးစာအတွက်အနိုင်ယူပါ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္အႏိုင္ယူပါ Photo From Pinterest
