16(Uni)

633 22 0
                                    

"သားငယ် သားမာန်ကိုပါ ခေါ်သွားလိုက်ပါ။"

ဟန်နီ သားဖြစ်သူကိုနားကပ်ဝတ်ပေးရင်း နောက်တစ်ခါချော့ပြောကြည့်သည်။ခန့်ခန့်နဲ့ကလပ်သွားချင်တယ်ဆိုလို့ အရွယ်မငယ်တော့တဲ့သားကို ဟန်နီတို့ကအသာတကြည်ပဲခွင့်ပြုပေးထားသည်။မာန်တစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာပျင်းနေမှာဆိုးလို့ခေါ်သွားခိုင်းတာသားဖြစ်သူက မခေါ်ချင်​ဖြစ်နေ၏။

"မာမီကလည်း....."

"သားနော် မာမီမကြိုက်ဘူး။ညီအစ်ကိုလေးနှစ်ယောက်ရှိတာ အဲ့လိုမျိုးမလုပ်ရဘူး။"

"မာမီ သူ့အကြောင်းကို မသိဘူးနော်။"

"မာမီ့သားအကြောင်းတော့သိတယ်။သူက သားကိုမခေါ်လို့ သားကစိတ်ကောက်နေတာမလား။"

"သားက စိတ်ကောက်ရအောင်ကလေးမှမဟုတ်တာ။"

"ဟုတ်ပါပြီ။ကလေးမဟုတ်ရင်လည်း အဲ့မျက်နှာကြီးက ဆူပုပ်မထားပါနဲ့။တော်ကြာပဲများထားတာလေးတွေမလှဘဲနေမယ်။"

ဟန်နီက သားဖြစ်သူ၏ပါးနှစ်ဖက်ကိုဖဲ့၍ စနောက်လိုက်သည်။ကလပ်သွားခွင့်ပေးမယ်ဆိုကတည်းက နားပေါက်ဖောက်၊ဆံပင်ကာလာပြောင်း၊မျက်ကပ်မှန်လုပ်နဲ့ အပြတ်အွန်ထားတာ။

"နဂိုရှိမှနဂိုင်းထွက်တာတဲ့။မာမီသားကို အစကတည်းက ချောအောင်မှမွေးမပေးထားတာ။"

ဆူပုပ်ပုပ်နဲ့ပြန်ပြောတဲ့သားဖြစ်သူက ဟန်နီအတွက်ကလေးလေးပင်။

"မာမီမှားတာပါ။သားသားမွေးတုန်းက ဘဲတစ်ကောင်ကိုကြည့်ပြီးမွေးလိုက်မိတာ။အဲ့တာနဲ့ ဒီလိုဘဲနှုတ်သီးလေးပါလာရော။"

"မာမီ!"

"ဟား...ဟား..."

ဟန်နီက စိတ်တိုပြီးခြေဆောင့်နေတဲ့သားဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီးတဟားဟားအော်ရယ်လေသည်။သားဖြစ်သူက မခံချင်မှန်းသိလို့သပ်သပ်စနေတာပင်။အနက်ရောင်ဂျင်းဒူးပြဲလေးနဲ့တီရှပ်အဖြူလေးကို အပေါ်ကနေရှပ်လက်တိုအနက်စင်းလေးထပ်ဝတ်ထားသည့်သားဖြစ်သူကတကယ်ကြည့်ကောင်းလေသည်။ဆံပင်ရွှေအိုရောင်လေးနဲ့ နားမှာနားကပ်သေးသေးလေးတစ်ခုကလည်းအရိုင်းဆန်မနေဘဲတစ်မျိုးကြည့်ကောင်းနေ၏။

ငယ်နိုင်Where stories live. Discover now