لؤلؤه لغواص واحد

الجزء السادس

و بالوالدين احسانا

طرقات على باب الشقه جعلت السيدة سعاد تخرج من المطبخ لترى من الطارق، و عندما فتحت الباب ظهرت أمامها ابنتها العزيزة و حفيدها الصغير تهللت اساريرها و هى تردف بسعادة: وحشتينى يا حبيبه قلبى

حبيبه و هى تحتضنها: و انتى اكتر يا قلب حبيبه ، ثم ابتعدت عنها و هى تدخل بعدما أمسكت أمها طفلها الصغير و قبلته

و أغلقت سعاد الباب و تقدمت إلى الصاله حيث دخلت ابنتها و رأتها تجلس و بجانبها يونس على الاريكه ببعض التعب بعدما خلعت نقابها عن رأسها كليا و اردفت : امال فين محمد يا ماما

سعاد و هى تجلس : لسه مجاش زمانه فى الطريق دلوقتى

حبيبه : انا اتصلت ب حسن ييجى و يجيب معاه أبى عشان وحشتنى لمتنا اوى

سعاد : فعلا معاكى حق بقالنا كتير متجمعناش مع بعض ، امال فين زين مجاش معاكى ليه

حبيبه بعبوس : لسه فى الشركه ، عنده شغل اضافى النهارده

سعاد و هى تقف : ربنا يرزقه برزقكم يا بنتى ، انا هقوم اولع على الشاى و اغلى ميه المكرونه مدام جايين فى الطريق

حبيبه و هى تقف هى الاخرى : ناقص ايه اعمله انا

سعاد : خدى حاجه السلطه و اعمليها و انتى قاعده جنب يونس

***************************************************************

فى كليه الهندسه

_ تفتكرى نجاه و نجلاء رجعوا و عملوا الاكل و لا هناكل جبنه تانى

كانت هذه العباره تخرج من الاء و هى تتنهد براحه بعد خروجها من المدرج مع صديقتها ورده

ورده : ممكن والله انا مش واثقه ، الله يرحم ايام ما كنت برجع من المدرسه الاقى السفره عليها المحمر و المشمر

الاء بحنين : البلد وحشتنى اوى ، و اهلى كلهم وحشونى حتى البت مياده اللى كانت بتاخد هدومى و امجد اللى كان بيدينى بالقفا لما آخد هدومه

قهقهت ورده بهدوء و هى تشرد فى ايامها فى قريتها الصغيره و تجمعاتها مع عائلتها و اردفت: هانت و قريب نرجع و نزورهم ، و تابعت بغمزه: و ناكل المحمر و المشمر

ضحكتا سويا و عادتا الى بيت حفصه

***************************************************************

له أصحاب يدعونه إلى الهدى ائتنا

و فى طريق العوده من المسجد اردفت خديجه : مش ناويه يا نور

نور بتتويه: مش ناويه ايه

خديجه : ترجعى من الطريق اللى انتى ماشيه فيه ده و اللى انتى عارفه آخرته كويس

نور : احنا اتناقشنا اكتر من مره و قولتلك لأ و اقفلى على الموضوع لو سمحتى يا خديجه عشان انا مبعملش حاجه غلط