⚜︎You Are My Home⚜︎

7. ✔ ꙳Sevme tenimi falan!꙳

"Jimin bey, efendim uyanmanız gerek." kolumun çekilmesi ve ömrümün dürtüleriyle kapalı gözlerim ile beraber bu evrende ne olduğunu anlamaya çalıştım.

"Jimin bey." Kapalı gözlerimden içeri sızan güneş ışıklarıyla başımı başka yöne çevirirken, bir elimi yorganın altından çıkarıp gözüme kapadım. Beynim de yankılanan hizmetlinin sesinin ne olduğunu anlamaya çalışmak beynimi yoruyordu.

Rüyama bile bu hizmetlinin girdiğini düşünmek uykumda zebanilerin beni yemeye çalıştığını kulağıma çağrıştırıyordu.

Bütün gün ve gece boyunca hiç kulağımda bitmeden duyduğum büyüleyici sesten sonra, bu kalın hizmetlinin sesini duymak uykuda bile bozguna uğramamı sağlamıştı.

"Siz dışarıya çıkın lütfen." duyduğum sesle kafam da tekrar oynamaya başlayan kaset gibi çalan şarkıyla kaşlarım çatılırken, doktorla dün ki öpüşmemiz ve sonrasında yaptıklarımız aklıma geldiğin de rüyamda tekrar ve tekrar aynı anları yaşamak için yeniden uykuya dalmak istediğimden dudağımı büzdüm.

Ardından yeniden oluşan sessizlikle yeniden uykuya dalış aşamasına geçtim. Gerçekten uyanmak istemiyordum, iki gün ne olursa olsun. Biraz ayıldığım için kasıklarımda ki sızıyı hissetmiştim ve bu daha da uyuma isteğimi getirmişti.

Tâ ki o ana dek!

Yüzüme boşalan soğuk suyla aniden gözlerimi açarken yatakta zıplamam bir olmuştu. Ellerim yüzüme gidip hızlı hızlı sıvazlarken su yüzünden açılan ağzıma giren damlaları yutkunmayı ihmal edemiyordum.

"Siktir ne oluyor lan!" avazım çıktığı kadar bağırıp çağırırken ellerimi yüzünden çekip etrafa baktım. Gördüğüm elinde ki sürahiyi komidinin üzerine bırakan bedenle gözlerim açılıp kapanırken titredim.

"Ne yapıyorsun sen, dondum! Ebeni sikeyim senin!" ellerimi saçlarıma daldırıp karşımda dikilmeye başlayan adamın yüzünde alev çıkaracak harelerimi gezdirdim.

"Sana bu gün görüşmemiz olacak dedim ama sen bakıyorum ki yine unuttun. Hala neden yataktasın park jimin?" derken adımlamaya başlayıp her zaman ki oturduğu koltuğa giderek oturmuştu.

"Uykum var anlamıyor musun? Uyumak istiyorum sadece yorgunum!"

"Jimin benim başka hastalarım da var. Senin yerine şuan başka randevu almaya çalışan kişilere klinikte randevu verebilirim ama seninle görüşme yapmak için ayağına geliyorum. Biraz anlar mısın hayatta olup biteni." diyerek bacak bacak üstüne atmasıyla kendimi bağırmamak için dizginledim.

"Peki... Benimle görüşme yapmanı isteyen var mı?! İstemiyorum görüşme falan..."

"Bir yıldır aynı konular sıktı jimin. Doktor olarak bunu söylüyorum yani bir de düşün." demesiyle tek kaşımı havaya kaldırdım.

"Sen psikologsun farkında mısın? Bu umursamaz konuşmalar ne?" dedim. Çünkü eskisine göre biraz değişikti.

"Evet bir psikoloğum hastasını öpen, boşalmasını sağlayan." diyerek dilini damağına vurarak, parmağıyla beni gösteren Taehyung'la başımı eğip kendime baktım.

"Laan AAAAA!" aklıma dolanlarla çığlık atmaya başlayıp, yorganı boynuma kadar çektim.

"Jimin sen bu değilsin, neler oluyor?" diyerek kaşını kaldırmasıyla gerçekten aklımda yaptıklarımı tarttım. Ona karşı bir yıldır utanmaz bana ne oluyordu?

"Offff çıldırtma beni doktor bozuntusu. Uyandık işte bir anlık boşlukta ne olabilir başka?" diyerek biraz geriye kaykılıp, yastığı düzelterek sırtımı yastığa yasladım.