⚜︎You Are My Home⚜︎

21. ✔ ꙳Bırak beni!꙳

Uyanmamla, gözlerimi aralayıp boş boş etrafa bakınmıştım. Dilim damağım kurumuştu artık yatakta ve ben artık uyuyamıyordum. Ellerimle yüzümü ovarken sıcakladığımdan sırtım su gibi olmuştu ama değiştirecek hali bile kendim de bulamıyordum.

Yatakta doğrulup yorganı üzerimden iteklerken gözlerimle karanlığı taradım. O kadar çok uyumuştum ki odam artık karanlığa bulanmıştı. Karanlıkta ayaklanıp yürürken eğilip yatağımın ayak kısmında telefonumu aradım.

Öyle ki yatakta bulacağımı ayağımla basmamla bulmam ile yere eğilip telefonumu aldım. Ekranı açıp saate bakmamla saatin akşam sekiz buçuk olduğunu gördüm. Ardından altında yazan Taehyung'un, ismiyle kapıya pamuklu ev terliklerimi giyerek yürürken mesaj kutusuna basıp fotoğrafıma yazdığına baktım.

Elysium

Yıllar boyu tablo da izlenilebilecek civciv gibisin.

Yazdığına kıkırdamamla karşılık verirken, telefonun ekranını kapayıp odadan çıktım. Ardından koridorda yürürken dudaklarımı ısırıp merdivenlere yaklaşana dek babama yakalanmamaya çalıştım.

Çalışma odasının merdiven karşısın da olması oldukça dikkatli olmam gerektiğini bana yıllardır söylüyordu. Odaya yaklaşmamla parmak uçlarımda yürüyüp aralık olan kapıya kısa bir bakış attım.

Ardından önünden geçip gideceğim zaman duyduğum sesli bağırışla yerimde çakılı kalırken odasının kapısına çekingence baktım.

"Kızını kapımdan çek florya!" tekrar bağırmasıyla umursamayarak yürüyüp gideceğim zaman, aptal merakıma yenik düşerek odasına doğru yaklaştım.

"Sana beş kuruş koklatmam hiç bir zaman demedim mi lan!" çirkin bağırtılarıyla yüzüm buruşurken elimle duvarıya tutundum.

"Bunu Jimin, öğrenirse yaşatmam seni!  Kimi tehdit ettiğini bilmezsen bedelini ağır ödersin florya." ikaz eden ses tonuyla dedikleriyle bilmediğim konu ne diye merak etmiştim. Benden ne saklaya bilirdi ki o? İğrençliklerine kadar bilen oğluydum, sonuçta. Cinsel hayatını annem gibi, saklayamazken benden daha önemli ne saklıyor olabilirdi ki?

"O çocuk yıllardır paramla yurt dışında sürtüyor. Ona bu izni verdim, şimdi oradan dönüp benim himayem de yaşayamaz. Daha fazla kızın da kızın söylemlerini kes." dedikleriyle boğazım yırtılırcasına yutkunmamla telefonumun çalmaya başlaması bir olmuştu.

Olduğum yer de donup kalırken, babamın dediklerini ölçüp biçtim. Onun benden başka bir çocuğu daha vardı ve o bana bunu yıllarca söylememişti.

Tek evlat yalanlarıyla, üzerimde kurduğu baskılar aklıma tekrar dolarken gelecekte şirketin başına geçmem için yüzüme vurduğu tokatları tekrar ve tekrar yaşadım.

Ellerim ayaklarım titrerken öğrendiğim gerçekle transtan çıkmaya çalışırken, arkamı dönüp zar zor gideceğim sırada kolumdan tutulup çekilmem bir olurken kulağımın yanı sıra, başımda büyük bir sızı hissettim.

Alnımı vurduğum kapı pervazıyla dudaklarımdan acı bir inleme firar ederken tekrar bir hız çekilip ne olduğunu anlayamadan, yanağıma yediğim tokatla tekrar ve tekrar indi yüzüme sert bir kaç tokat.

"Sen benim tek evladım, varisim lokanta köşelerinde neudü belirsiz itlerin verdiği haplarımı içiyorsun Park Jimin!" bağırmasıyla sinirden gerilerken, gözlerimden yaşlar düştü yanağıma.

"Konuş! Şimdi susma..." kolumu bırakıp yüzüme doğru tükürürcesine bağırmasıyla derin bir nefes almaya çalıştım.

Eskiden de böyleydi, istemezdim ama güçlü bir evlat yetiştirme adı altında beni sıkardı. İstemezdim ama vururdu. Bileklerimi defalarca kesmeme, nefesimin tıkanmasına en büyük sebep olanlardan biriydi o.