⚜︎You Are My Home⚜︎

45. ✔ ꙳Seni sikik herif!꙳

Esmer beden gelen kişilerle bir anlık gerilse de en doğru kararı vererek eve davet etmişti, gelenleri. Gözleri genç adamın bunu nasıl yaptığını sorgularken, bir dizini istemsiz titretiyordu. Kendinden habersiz bir şekilde getirilen kişilerle derin bir soluk bırakırken, bunun hesabını sormayı sonraya bırakıp karşında ki bedenlere konuşması için baktı.

"Seni oğlumu iyi et diye onun karşına çıkarmıştım."

Ortamda ki herkes de fazlasıyla gerginlik varken Jimin'in, babası konuşmaya en olmadık yerden girmişti. Bu ise yanında getirdiği kızının dikkatini çekmişti. Kim Taehyung duyduğu cümleyle parmak boğumlarını sıkılaştırıp, beyazlamasını sağlarken dudaklarını aralamıştı.

"Doğru ve o iyi. Psikolojik hiç bir sıkıntısı yok, ona baskı uygulamayarak daha iyi yaklaşıp, biraz sevseydiniz zaten olmayacaktı da. Açık konuşmamı isterseniz, onu gördüğünüz de değilde kapınıza geldiği günün sonrasın da bir psikoloji tedavisi görmesini sağlasaydınız daha erken de iyi olabilirdi." Taehyung acımazısca konuşup, gözlerini karartırken kinle baktı karşısında ki adama.

Jimin'in babası olsa dahi geçmişte Jimin'e verdiği zararlar yüzünden ondan nefret ediyordu. Aklına doluyordu o gece sarhoş halde karşılaştıkları gece de Jimin'in, kafasına aldığı darbe ve bu ayağa kalkıp aynı işlemi ona uygulama istediğini arttırıyordu.

Ama bir doktor olarak sağlıklı düşünmek önceliğiydi, ki sakin kalmak için derin bir nefes almıştı. Ardından ise Taehyung'un dedikleriyle gerilen adam başını eğip, yine düşünmüştü hatalarını. Zaten Jimin'in hasta oldğunu öğrendikten sonra çoğu gece de düşünmüştü.

"Bunu konuşmak istemiyorum. Biliyorum hatalıyım, çoğu gece düşündüm ama sen onun doktoruydun. Medya da dolaşan fotoğraflar- her neyse." bay park konuşmasını dediklerinin daha kötü yerlere gideceğini anlarken sözlerini kesip, gözleriyle ellerini yumruk yapmış doktorun elleri ile karşılaşmıştı.

"Düşünmek ne halta yarar? Ona darbe verdin, o adam gibi sen de Jimin'e darbe verdin!" Taehyung karşında duran adamla gür sesiyle dayanamayarak bağırırken bay park elini suçluluk duygusuyla alnına yaslamıştı.

Düşünüyordu da iğrenç bir babaydı. Eli yumruk olup bir kaç defa alnına vururken ortam da büyük bir sessizlik oluşmuştu. Bu sessizlikte Taehyung'un omzuna bir el dokunurken, woo jin'in yanında getirdiği Jimin'in üvey kardeşinin sesi duyulmuştu.

"Baba, konumuza gel. Bunlar şuan konuşmak için eskide-" kaldı diye devam edeceği kelimenin woo jin'in tek bir elini kaldırıp susmasını işaret etmesiyle kesilmişti.

"O benim oğlum. Zamanı olmasa da yüreğim yanıyor şuan. O benim tek oğlum, tek... Yanımda büyüyen evladım." bay park acısını hissettiren sesiyle konuşurken pişmanlıkla sol gözünden bir damla yaş akmıştı.

O Jimin'e, yıllar boyu hayatı kurallarla zindan eden adam; ilk kez göz yaşı dökmüştü.

"Bunları duymak istemiyorum, evimden şuan kötü şeyler olmadan önce gidin." Taehyung dayanamayarak konuşurken omzu sıkıldı.

"Hyung, onları dinle."

"Jungkook-" Taehyung gür sesiyle onları buraya getiren Jungkook'a bağıracakken tekrar konuşan Woo Jin'le sustu.

"Jimin o gece, o kavga sonunda evimden ayrılırken daha doğrusu kaçarken arkasından baktım. Ona daha da kinlendim... Benim oğlum nasıl bana karşı gelir diye düşündüm. Arkasından yüksek sesle bağırdım ama durmadı. Beddualar ettim, gebersin bir yer de dedi-"

"Seni sikik herif!" Taehyung duyduğu kelimelerle bir anda ayağa kalkıp öne doğru atılırken Jungkook, önüne geçip güç bela zapt etmeye çalıştı kükreyen adamı.