Trylogia Kłamcy

PK: Wakacje

- Nie możecie zostać? - spytała Ava, gdy staliśmy na kolorowym moście.

Była niedziela wieczór. Musieliśmy wrócić na Ziemię, bo obowiązki wzywały.

- Tove ma szkołę. Ty też powinnaś dokończyć studia. - zauważył tata.

- Pewnie, wszystko przeze mnie. - przewróciłam oczami.

- To był drugi rok, tato. Poza tym w Asgardzie nie potrzebne jest ziemskie wykształcenie. - odpowiedziała Ava. - Babcia mnie wszystkiego nauczy.

- Oczywiście. Zadbam o wszystko, synu. Nie musisz się martwić. - zapewniła Frigga z uśmiechem.

- Kiedy nas odwiedzicie? - spytała mnie siostra, gdy rodzice żegnali się z dziadkami i wujkiem.

Z przyjaciółmi wojownikami pożegnaliśmy się wcześniej. Teraz oni również musieli załatwić swoje obowiązki.

- Będę suszyć głowę rodzicom, abyśmy przyjeżdżali... przylatywali?... - zastanowiłam się. - Ach, nie ważne. - machnęłam ręką. - Mam nadzieję, że zobaczymy się w następnym tygodniu. Jak nie to sama tu przybędę. Heimdall na pewno mnie wpuści. - uśmiechnęłam się szeroko, przytulając siostrę.

- Jak ja sobie bez ciebie poradzę, Tove? - spytała blondynka ze łzami w oczach, trzymając mnie w mocnym uścisku.

- Jesteś dorosła. Dasz radę, bardziej martwię się o siebie. Wiesz, jak łatwo pakuję się w kłopoty. - przypomniałam wesoło, choć parę dni temu to ja przez to płakałam.

- Jeśli ja dam radę, ty też musisz. Dobrze? - Ava odsunęła się ode mnie na wyciągnięcie ramion.

- Dobrze, ale nie płacz, bo ja też się rozpłacze, a wiesz, jak bardzo tego nie lubię. - zaśmiałam się cicho. - Nikt z nas nie umarł. Przecież się zobaczymy. - pocieszyłam siostrę. - Kocham cię, gumisiu. - jeszcze raz przytuliłam blondynkę.

- Ja ciebie też, smerfie.

Odsunęłam się od siostry, aby pożegnać się ze Stenem, babcią, dziadkiem i Lokim.

- Masz jej pilnować. - rozkazałam rudzielcowi.

- Tak jest, kapitanie. - zasalutował mi chłopak z uśmiechem.

Przytuliłam go, by następnie podejść do babci i dziadka. Może mu trochę zagroziłam pierwszego dnia, ale całe szczęście się mnie nie wystraszył.

- Jak nie uda mi się przekonać taty...

- Możesz na nas liczyć, skarbie. - zapewniła Frigga.

- Dziękuję. - przytuliłam babcię.

- Uważaj na siebie. - dziadek wziął mnie w swoje objęcia.

- Przeżyję. - zapewniłam z uśmiechem. - Miejmy nadzieję, że zobaczymy się za tydzień. - odsunęłam się od dziadka, który pocałował mnie w czoło.

Kątem oka widziałam, jak rodzice żegnają się z Avą, gdy ja podeszłam do Lokiego.

- Za tobą chyba tęsknić nie będę. - zaczęłam z uśmiechem, stając przed brunetem.

- Nie? - rozbawiony uniósł brew.

Wzruszyłam ramionami i stanęłam na palcach, pochylając się w stronę bruneta.

- I tak będziesz mi się śnił. - wyszeptałam mu na ucho, po czym pocałowałam w policzek i szybko odsunęłam.

Loki patrzył na mnie z uśmiechem, a w jego oczach zdołałam dostrzec pewien błysk, przez który po moim ciele przebiegł przyjemny dreszcz. Nie zdołałam powstrzymać rumieńców, które pojawiły się na mojej twarzy.