Tek isteğim okumak ve kendi ayaklarımın üzerinde durmaktı. Bu hayali kurmuş olmak hata mıydı yoksa? Herşey tek gecede değişebilir mi? Değişebilir daha güzel olacaksa neden olmasın ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SEYRAN'dan
Telefonumun sesiyle uyandım, ablam arıyordu.
"Ablam?"
"Seyran uyandırdım mı? Kusura bakma"
"Yok abla ne kusuru"
"İstanbul'a geldik ablacım. Halis Ağa havaalanından bizi özel arabayla aldırdı. Çok yüksek bir rezidanstayız, daireye yerleştik."
"Çok sevindim ablam, hoşgeldiniz. İyi ki haber verdin"
Ablamla tamamen ezbere konuşuyordum. Kafam hiç iyi değildi, Ferit yanımda yoktu, üzerimde pijama değil, dün giydiğim elbisem vardı. Telefonu kapattığımda ellerimi saçlarıma dolandırdım.
"Başım!"
Odanın kapısı açıldığında, Ferit elinde bir bardakla geldi.
"Karıcığım günaydın, sana limonlu soda getirdim" Parçaları birleştirerek dün gece neler olduğunu hatırlamıştım.
"Günaydın"
"İyi misin Seyran"
"Daha iyiyim, dün geceyi biraz hatırlıyorum, çok saçmaladım mı?"
"Bence çok tatlıydın, ama birdaha içme"
Sodayı içerken Ferit bana "Sana bir söz vermiştim. Dilersen gerçekleştirebilirim" dedi. Tam anlamıyla hatırlamadığım o an zihnimde tamamıyla belirdi. Çok utandım, ellerimi yüzüme kapatıp.
"Of bir daha asla içmem, neler söyledim daha kim bilir?"
"Merak etme Seyran, sen geyet iyiydin. Ben içince daha çok saçmalamıştım."
"Yaşamak istemiyorum zaten, bıktım artık Seyrom. Üzüntü değil mutluluk yaşamak istiyorum"
"Kahvaltıya geç kalmayalım Ferit, daha yeni azar işittik, hemen hazırlanıyorum ben"
"Aynen, hızlı olalım, fıstığım"
Üzerime kıyafet seçip banyoya gittim, duş aldım ve hazırlandım. Çıktığımda, Ferit'te hazırdı. Salona indik ve kahvaltıya geçtik. Halis Ağa geldiğinde yüzüne hiç bakmıyordum, dün geceden sonra utanıyordum. Aslında utanması gereken oydu, anlayışsız ve kibirli davranmasaydı herşey yolunda olacaktı. Sessizce yemek yedik, yine belli etmeden azar azar atıştırdım. Bir süre sonra Halis Ağa sessizliği bozdu.
"Ferit, bugün Kazım beye hoşgeldin demek için, karınla birlikte ziyaret edin, sonra da han'a uğrayın. Ustan tasarımın için bir önsöz hazırladı. Sen de üzerine eklemeler yap. Herşey hazır, yarın akşam bir lansman düzenleyeceğiz. Kazım beyleri de çağırın, yarın akşam ki lansmana"
"Peki dede"
İkimizde şaşkındık, dün gece hiçbir şey olmamış gibi konuşmuştu. Kırdığı kalbi hiç önemsemeden dümdüz yoluna devam ediyordu. Odamıza çıkıp hazırlandık, annemleri ziyarete gidecektik, yola çıktık. Çok mutluydum, içimdeki özlem, kavuşmaya yaklaştıkça daha da artıyordu.
