Tek isteğim okumak ve kendi ayaklarımın üzerinde durmaktı. Bu hayali kurmuş olmak hata mıydı yoksa? Herşey tek gecede değişebilir mi? Değişebilir daha güzel olacaksa neden olmasın ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bizim hayatımıza ortak olan ve sadece iki kişiyken bir anda bize aile kavramını hissettiren yavrularımız, Ferit onlara odamızı gezdirdikten sonra yeniden uyumuşlardı. Biz de odamıza gelen yemeğimizi bitirmiştik ve artık gerçekten uykum gelmişti. Yeni doğum yaptığım için lohusalık dönemindeydim ve ağrılarım vardı. Doktorun verdiği ilaçları içtim. Biraz olsun hafifletiyordu. Yatağa geçtiğimde benim bitkin halim Ferit'in dikkatini çekti, birşey isteyip istemediğimi sordu.
"Sadece sana sarılmak istiyorum, uyuyalım"
Bu cümlenin hemen ardından Ferit yanıma gelip yattı ve beni kollarının arasına aldı. En güvenli kollarda huzurla kendimi uykunun kollarına bıraktım.
Uzun bir süre sonra bebeklerimizin ağlama sesi geldi. Biri ağlayınca direkt öteki de ağlıyordu. Ben ayaklanmıştım ki Ferit durdurdu.
"Ben getiriyorum sen otur Seyran"
Önce birini sonra diğerini getirdi. İkisini de aynı anda emzirdim. Çok zor olacağını düşünmüştüm ama tahmin ettiğimden kolay oldu. Bebekler yeniden uykuya dalınca Ferit onları beşiğine götürdü. Yeniden uyuduk. Sabah güneş doğana kadar üç defa bu olayı tekrarladık. Şimdiden yorulmuştuk.
Az uyumuş bir halde yorgunca uyandık. Kahvaltı saatine az kalmıştı. İfakat hanım bana mesaj yazmıştı.
Mesajı Ferit'e gösterdim. "Sen nasıl istersen" dedi. Benim için sorun yoktu. Ayrıca odada sıkılıyordum.
"(Sağolun İfakat hanım. Kahvaltıya katılacağız sorun yok)" diye cevap verdim.
"Bebeklerimizle birlikte evimizde olduğumuz ilk sabahımıza günaydın karıcığım" dedi Ferit sevinçle.
"Günaydın Ferit" dedim.
"Rahat uyudun mu?"
"Öyle rahat uyudum ki hiç deliksiz yani. Hiç bu kadar rahat uyumamıştım" diyerek kahkaha attım.
"Ben de Seyran. Şaka bir yana biz hiç uyuyamadık. Ne olacak böyle?"
"Alışacağız. İlk ayları daha. Büyüyecekler."
"Onlar büyüyene kadar bize ne olacak?"
"Bilmiyorum.." dediğimde ikimiz de kahkaha attık. Gülüşlerimiz arasından odamızın kapısı çok sessiz bir şekilde tıklandı. Gelmesini söylediğimizde Gülgün annem odaya girdi.
"Rahatsız etmiyorum değil mi?"
"Yok estağfurullah anne gel" dedim. Ferit'le birlikte yataktan kalktık.
"Nasıl geçti geceniz?"
"Biz de Ferit'le şimdi onu konuşuyorduk. Zordu Gülgün anne. Ama alışacağız"
