İLAÇ FREKANSI

42. Bölüm

6 ay sonra...

Eczanemin içinde ilaçlarımı yerleştirirken bir yandan aklım bu gündeydi. Bu gün Miraçla tanışalı tam olarak bir yıl olmuştu. 

O olaylı gece Miraç'ın aklında mıydı? Ya da o günün tarihini hafızasına not etmiş miydi bilmiyordum ama o gün benim için çok değerliydi. Yıllarca çalışıp hayalini kurduğum eczanemin açılışı ve onu tanımam ayni gündü ve bu benim için hayatımın miladıydı. 

Hediyemi hazırlamış ve bir kaç plan kurmuştum ama Miraç'ın işi olduğu için henüz verememişti. Gün akşam saatlerine varmak üzereyken bu günün olsun geçme ihtimalinin hüznünü yaşıyordum. 

İlk zamanlar hayatımın karmaşası yüzünden emek veremediğim eczaneme artık daha düşkündüm. Sanem üniversiteyi hayal ettiği gibi kazanmıştı. Artık hem okuyor hem de hafta da bir kaç gün bize yardıma ya da deneyim kazanmaya geliyordu. 

Fatihle ilişkileri tahminim üzere üç ay önce başlamıştı. Fatih bana yardım etmeye devam ederken Sanemin iş dışı buraya gelmesine de sebep oluyordu. Sanemin babası evi Saneme bırakıp gitmişti. Eczaneden kazandığı part-time para Saneme yetiyordu. Aksisi olduğu takdirde yardım etmekten gocunmuyorduk. 

Yaralı bana sığınan bir çocukken artık kendi ayakları üzerinde durabilen bir kızdı. Erken yaşta bu zorluğa girse de onunla gurur duyuyordum. Ama Fatihi biraz daha salmazsa sevgilisi işinden olacaktı. "Fatih bir daha demeyeceğim. Bırak şu telefonu da faturaları sisteme gir." 

"Tamam valla bıraktım. Sanem kedi videosu atmışta onu izliyorum." Ay bunlar birde çok softlardı ve gezerken etraflarında kalpler uçuyordu.

"Mesai sonu izlersin hadi." O bilgisayar başına geçtiğinde bende telefonumu elime aldım. Ne bir arama ne bir mesaj... Hiçbir şey yoktu. 

Bu günü unutamazsın ya Miraç Efe Sancak...

Telefonuma gelen bildirime şükür çekerken ekran da gördüğüm beklediğim numara dışında bir numara görünce dumura uğradım. 

Ahzap: Akşama bir şeyler mi yapsak?

Ahzap: Sıkıldım.

Ahzap: Bulandım. 

Açelya: İşim olabilir bebeğim. 

Ahzap: Benden önemli???

Ahzap: Ne işin olabilir???

Daha fazla duramadan telefonun arama kısmına girip Miraç'ı aradım. Eğer hatırlamıyorsa benim sürpriz yapmam da sakınca yoktu. Bu zamana kadar hep beni mutlu edecekler şeyler yapmıştı, şimdide ben yapardım. 

Aramamın ikinci çalışında telefon açıldı. "Efendim sevgilim."

"Ne yapıyorsun canım?"

"Ne yapıyım yeni reklam anlaşmaları gelmiş. Radyonun bir kaç planlaması eksik yapılmış onları hallediyorum." Adam yoğundu tabii, derdi tanışma yıldönümü mü olacak?

"Kolay gelsin sevgilim. Ne zaman çıkarsın?" Ona göre geleyim dimi ama. En azından hediyemi verip pasta keserdik. 

"Bu gün zor çıkmam. Gecelemeyi planlıyoruz. Atakan falan da burada, yarına kadar dayanıp işi bitirelim dedik." Bu gün mü dediniz? Tam bu gün.  1 Haziran 2023...

"Peki, yorma fazla kendini. Uykusuz kalma, yarın eve gidince de direkt uyu."

"Aklın kalmasın güzelim. Şimdi kapatmam lazım, sonra konuşuruz." Ve kapattı. Üzülmüş müydüm evet ama isyan çıkarmayacaktım. Sonuçta keyfi bir durum değildi. İş içindi normaldi.