thuis

hoofdstuk 6 - alles overwinnen

Frank klikt zijn wagen op slot. Jonathan zou er later aankomen want hij moest Noud naar school brengen. Noud begon deze week aan zijn nieuwe school. Nog een klein maandje in groep 1 en dan zou hij naar groep 2 mogen.

Matt was thuis met Sam die studiedag had. Ze zouden wat leuks gaan doen met Vince. De andere waren ook allemaal naar school.

Koen zou als het goed is samen met Matt meegaan. Hij mocht het huis uit zolang hij de live locatie stuurde. Volgende week zou hij zijn examenuitslag krijgen.

Koen had gezegd tegen Charlie dat hij met Xander wegging. Charlie moest het wel goedkeuren want Koen mocht vaker met zijn broer op stap.

Alleen wist Charlie niet dat Koen helemaal niet met Xander iets ging doen maar juist met Matt, Sam en hoogstwaarschijnlijk Vince. Ze gingen naar jumpXL, dat wilde het meisje graag en Vince was ook wel in voor het trampolinepark.

Frank steekt de sleutel in het huis. Hij zicht en verzameld al zijn moed bij elkaar. Zijn hand gaat naar de voordeur en hij sluit zijn vingers rond de deurknop.

Achter deze voordeur zou het allemaal gaan gebeuren. Hij wist niet hoelang hij hier bezig zou zijn maar hij hoopte niet al te lang. Op die manier kon hij gewoon terug naar zijn eigen gezin en zijn eigen jongens.

Het werk en privé gescheiden houden. Dat wilde jeugdzorg vorig jaar al, maar nu wilde Frank dat ook zelf. Hij wilde zo onwijs graag dat deze mensen zijn hart zouden winnen zodat het net als twee jaar geleden praktisch onmogelijk was.

Frank hoort een auto voor de deur stoppen. Hij had met Jonathan afgesproken dat zijn man de auto zo ver mogelijk wist te parkeren. Het kon zijn geliefde, en tevens extra begeleider, dus absoluut niet zijn.

Als de man zijn omdraait staat hij oog in oog met de krullenbol van het huis. Frank wist dat het moest zijn. Hij was de enige met deze wilde krullen.

Het was Senne. Samen met Moza, een oud leerling van Jonathan, een van de jongere kinderen. Beide waren net 13 geworden. Senne zou beginnen aan het VWO op speciaal onderwijs. De reden voor het speciaal onderwijs was zijn gedrag.

Frank kijkt de jongen aan die zichzelf zo onzichtbaar mogelijk wilde maken. Zijn krulletjes verhullen zijn gezicht in een speelse tint. Als er wel wat knapte bij deze krullenbol dan zou al zijn woede en frustratie ontlaadden  tegenover een van de andere gasten of zou hij het tegen zichzelf kunnen richten.

Ervaring had Frank geleerd dat het beste was om zo passief mogelijk te zijn om geen woede op te wekken. Dat had hij ondertussen wel geleerd van zijn vader.

Senne was een stille jongen en als Frank zijn ogen sluit ziet hij een kopie van Matthyas. Alleen zonder schrammen, zonder een kapotte trappen, zonder een hoogwaarschijnlijk gebroken jukbeen.

"Hoi Senne."

Frank glimlacht zacht en steekt zijn hand uit. Senne duikt nog verder in zijn jas. Hij wilde gewoon naar binnen en zichzelf opsluiten in zijn kamer.

Frank haalt zijn hand terug en blijft een glimlach schenken naar het jongetje. Hij was nog zo jong, noch zo kwetsbaar.

Zijn vrolijke krulletjes spiegelen niet af van zijn mentale status. Daar binnen was het leeg. Kil. Koud. Emotieloos.

Senne had nog geen stomwoord uitgesproken maar stond nu wel al binnen. De koffer stond naast hem, zijn hand had hij strak om het koffertje geklemd. Amme nooit niet dat hij zijn kostbare bezit los zou laten.

"Ik ben Frank trouwens," Frank doet de tussendeur open, "je mag je spullen ook eventjes op je kamer zetten als je wilt. Je bent nu vrij om echt voor jezelf te kiezen Senne."