thuis

hoofdstuk 17 - het is klaar

De meter gaat verder omhoog. Hij schakelt op naar zijn 5.

Hij had zichzelf voorgenomen nooit van zijn leven te hard te rijden, maar toch was het ondenkbare gebeurd.

Lieke zat achterin, James had plaatsgenomen op de voorste stoel. Hier hadden de drie artsen in opleidingen van gedroomd, om samen naar een spoedgeval te gaan. Maar dat spoedgeval hoefde niet met het meisje te zijn die hen zo dierbaar was.

"Dadelijk links Matthyas en dan ben je er!" Lieke gaf de richtingen door terwijl James contact probeerde te leggen met Raoul die ergens in de buurt was.

Ze zaten alle drie in de woonkamer toen de telefoon van Matt ging. De ouders van Vince wisten dat Raoul en hij verantwoordelijk waren voor beide kinderen nu hun ouders naar LA waren.

Raoul was wat boodschappen doen en had Milo beloofd hem te halen van zijn tennistraining. Noud wilde maar wat graag mee met de oudere jongen.

Matt had geen tijd genomen om het telefoongesprek elders te voeren. Zo heel veel spannends zou het toch niet zijn.

De paniek in de stem van de moeder van Vince verraadde echter dat er echt iets mis was met Sam. Zonder het gesprek te hebben gevoerd trok de jongen zijn beide vrienden uit de zetel.

Nu zaten ze alle drie in de auto opweg naar het springpark waar Sam zo ongelooflijk hard en ongelukkig ten val is gekomen.

De ernst van de verwondingen konden ze absoluut niet inschatten. Daarvoor waren ze alle drie nog te pril en hadden ze niet genoeg kennis. Ze zouden Sam wel rustig krijgen en de vervolgstappen verder toelichten.

Als de auto tot stilstand komt na een helse rit door de binnenstad merkt Lieke op dat er nog geen sirenes hoorbaar waren, noch waren deze geparkeerd. "Misschien valt het mee Matt!"

Matthy wilde het niet horen. Zijn zusje had pijn en hij moest daar nú heen. Met zijn bril nog op rent hij het gebouw in. De moeder van Vince stond hen met traanogen al op te wachten.

"Het ziet er echt niet goed uit," huilt ze terwijl ze de drie studenten achter zich aan krijgt, "de ambulance is gebeld maar die hadden er verschillende spoedgevallen er tussendoor."

Matt had dan wel verkwistend hard gereden als hij nog voor de ambulances arriveerde. Het was vanuit het Erasmus een kwartier, vanuit de plek waar Matt en de andere twee vandaan kwamen was het een goede twintig minuten.

Ze komen op het einde van een lange trampoline. Op het midden van die trampoline, net naast een blok, zat een man met een klein meisje naast hem.

"James ik moet weten hoe ze terecht is gekomen! Lieke je moet me helpen met Sam."

Matt was in zijn focusmode geschoten en niemand kon nog enigzins contact krijgen met hem. Het hielp niet mee dat het meisje op een trampoline lag. Elke beweging die Matt zou maken, zou ook beweging brengen in het kleine meisje.

"Oww god Sam! We zijn er kleintje. Het is oke."

Matt koos een andere trampoline en was binnen no-time bij het meisje. Haar haartjes stonden alle kanten op. Haar been lag in een akelige positie. De snikken waren vaag en leeg. Alsof ze geen pijn had maar ook niet goed wist wat ze wel voelde.

Matt strijkt met zijn hand voorzichtig over de wang van zijn zusje. Voorzichtig plant hij een kusje op haar voorhoofd wanneer hij uithijgt van de inspanning die hij net had geleverd.

Lieke was er ondertussen ook bij komen zitten en maakte snelle notities op haar hand. Op een of andere manier hadden ze alle drie ten alle tijden een pen opzak.

"Hey schatje wat is er toch gebeurd meisje?" Lieke was klaar met alles opschrijven en wreef zachtjes over Sam haar armpje.

Sam volgt Lieke met haar ogen. De vrouw zat nu boven haar zodat Sam gewoon kon blijven liggen. "Weet niet. I-"