thuis

hoofdstuk 12 - fietsenstalling

Rob komt de kamer weer in met een triest gezicht. "De blauwe knop doet het niet." De ogen van de jongen tegen het kastje lijken te vergroten. Waarom zou die knop het niet doen?

Robbie kijkt verdrietig naar Koen en het meisje dat in zijn armen lag. Ze was moe en dat merkte hij.

Angstvallig houdt de jongen zijn hand tegen zijn borstkast gedrukt. Er kwam al een enige hoeveelheid bloed uit zijn hand. "Mag ik even kijken?" Rob steekt zijn hand uit en die van Koen legt hij erin.

"Oww dit moet gehecht worden maatje. Ik bel de huisartsen post wel eventjes. Zal ik Charlie bellen of hij je wilt brengen?"

Koen schudt driftig zijn hoofd. Amme nooit niet dat Charlie met hem naar het ziekenhuis zou gaan. "Koen we moeten iemand hebben die je brengt maat. Wie moet ik bellen?"

Koen kijkt op. Hij had een contactverbod met Matthyas, Roel en de andere in het huis maar niet met Lieke of James. Het leek een geniaal plan van de advocaten zoon.

"Liek? James?"

Robbie wrijft over het gat dat in Koen zijn hand zat. Gehurkt zit hij voor de twee kwetsbare jongeren. Rosa die uitgeput was door de psychose. Koen die een gapend gat had door diezelfde psychose.

"Oww ik kan James wel bellen. Die heeft een rijbewijs." Robbie hangt alweer aan de telefoon. Het nummer van James hadden ze opgeslagen omdat die jongen ook goed bevriend was geraakt met de andere jongens.

Koen blijft over Rosa haar arm wrijven. Het meisje lag nogsteeds en er kwam geen enkele verbetering in. Koen hoopte dat Milo ook snel thuis zou zijn om op Rosa te letten als hij naar het ziekenhuis ging.

Rob had zijn telefoon tegen zijn oor gedrukt en bleef op de bleke jongen voor hem inpraten.

"Hey Robbie wat leuk dat je belt!" James neemt opgewekt zijn mobiel op en  Rob gaat zuchtend staan. Een theedoek bindt hij ondertussen rond de hand van Koen.

"Hey James, stomme vraag maar heb jij toevallig tijd om Koen naar de huisartsenpost te brengen? Een van onze huisgenoten heeft hem in zijn hand gestoken en dat bloed best stevig."

Aan de andere kant van de telefoon hoort Robbie gerommel. Het leek alsof James al zijn hebben en houden bijeen aan het rapen was.

"Ja tuurlijk! Ik kom er nu aan. Hoe groot is de wond?" De theedoek wordt een beetje opzij geschoven. "Toch zo'n goede tien a vijftien centimeter. Het is niet oppervlakkig maar echt vrij diep." James zicht hoorbaar aan de andere kant. "Ziet hij wat bleker dan normaal? Misselijk?"

Rob geeft in dat Koen inderdaad erg bleek zag. James gooide het voor nu op een shock maar veelvoudig bloedverlies was niet uitgesloten.

Nadat James hem geruststelde dat hij eraan kwam, haakte Robbie af. De huisartsenpost zou de volgende bestemming zijn om te bellen.

"Hey het komt goed Koen! Ik ga het allemaal regelen."

James stond met zijn neefje in de keuken toen de telefoon ging. Robbie belde hem nooit en meteen werd de man achterdochtig. Wat was er aan de hand? Was er iets met Matthyas? Met een andere jongen die nog in het toenmalige groepshuis woonde?

Hij neemt de telefoon nog vrolijk op maar die stemming slaat om als hij Robbie lichtelijk in paniek over de telefoon hoort. Koen zou neer zijn gestoken in zijn hand. Een grote wond van ongeveer 10 a 15 centimeter.

James vliegt het huis uit. In de tussentijd was hij erg close geworden met de jongens en deelde dezelfde pijn als de rest toen ze werden gesplitst.

Zijn eigen auto stond nog voor de deur en met een rotgang vertrekt de jongen richting het huis waar hij werd verwacht. Tijdens de rit probeerde hij in contact te komen met zijn vriend. Die moest ook weten wat er speelde.

"Hey schatje. Is het goed dat ik je zo terugbel? Ik zit met Noud en Roel in de kantine van het ziekenhuis."

James verlaat op dat moment de snelweg naar Rhoon om daar een kwetste op te halen. "Het is best dringend. Koen is gewond en moet naar het ziekenhuis. Ze kunnen jullie niet bellen dus vandaar. Hij zou neergestoken zijn in zin hand, dus dan weet je ervanaf. Allicht dat je mij dus tegen gaat komen."

Aan de andere kant hoort James wat geroezemoes. Het leek alsof Matthyas met Raoul een plan aan het doorspreken was. "God James," hoort hij de rustgevende stem van zijn vriend, "neem hem maar mee naar Erasmus. Dan schiet ik wel naar beneden, Roel gaat met Noud naar een restaurantje als het moet namelijk. Ga je het redden?"

James draait op dat moment de dijk op. Rob had geappt dat hij bovenaan de dijk zou wachten. "Ik ga hangen want ik ga Koen in de auto doen. Mocht hij achteruit gaan ben je de eerste die ik bel!"

Hij hangt op via de carkit en met gierende banden komt hij tot stilstand naast een kleinere jongen die een wat langer persoon ondersteunde. De langere jongen zag inderdaad bleek en had moeite om op zijn benen te staan. De duizelige indruk baarde James zorgen.

"Wat is hier gebeurd!" James snelt naar Koen om hem over te nemen van Robbie. De theedoek, waarvan James wist dat deze wit aas met een blauw motief, had een rode transformatie ondergaan. Rob had niet gelogen over de wond. Hij week af en zag er alles behalve fraai uit.

"Ik neem hem mee naar het Erasmus. Matthy is er ook dus het komt helemaal goed. Licht jij Charlie in?"

James was helemaal bijgepraat over de situatie door zijn vriend. James was mee de eerste die zowat voor de stoep stond met een knokploeg toen hij te horen kreeg dat Robbie was mishandelt door zijn begeleider.

De autodeur wordt opengetrokken en langzaam laat James de jongen in de stoel zakken. De theedoek, die hij mee had gesnaaid uit de keuken toen hij werd gebeld, wikkelt de arts rond de hand van Koen.

Dat doet hij niet voordat hij een goede foto heeft genomen van de wond en deze naar Matthyas stuurt. Nog geen luttele seconden later worden de twee grijze vinkjes blauw. Matt had de foto al gezien en was ook meteen aan het typen geslagen.

"Hey het komt goed Koen," fluistert James als hij de jongen vastklikt in de auto, "Matt zal er ook zijn. Ik ga je meenemen maatje."

Hij loopt om zijn auto heen en kijkt Robbie troosteloos aan. "Ik ga voor hem zorgen Robbie. Het komt goed!"

Rob trekt de krullende jongen in een knuffel. Hij wist dat het goed zou komen. Dat Koen in goede handen was bij James. James die de auto wist te starten en met een vlugge vaart richting het ziekenhuis racede.

Onderweg blijft hij geruststellend over het been van Koen wrijven. Die jongen bleef de pijn weg hissen. Allicht dat er nog een stukje glas in zijn hand achter was gebleven. James wilde ervoor waken dat de jongen volledig functieverlies van zijn hand zou krijgen. Er liepen honderden kleine zenuwen door de hand en als die kapot was dan kon het zijn dat Koen beperkt was in zijn hand.

Koen zijn snikken vervagen en James kan niet anders dan medeleven voelen voor de jongen. "Hey het komt goed maatje." Elke vorm van gerustelling die James in zich heeft probeert hij te verlaten naar Koen.

Na een helse rit, waarbij Koen meerdere keren wat tranen heeft gelaten, ziet James zijn vriend al staan. Met een betreurd gezicht kijkt James naar Koen en dan wisselt hij een blik met Matthyas. Het was niet veelbelovend en de arts in opleiding maakte zich er toch zorgen om.

Als de jongen zijn wagen weet te keren loopt Matthyas al richting de auto. Raoul was met Noud naar het restaurantje gegaan. Ze hadden Noud wel ingelicht maar het jongetje was nog te druk met zijn eigen dingen.

Matt opent de deur en Koen kijkt hem verdrietig aan. "Oww maatje toch!" De theedoek die James had verbonden was ondertussen ookal doordrenkt door bloed.

Matthyas helpt de jongen uit de auto en trekt hem in een knuffel. Koen snikt nog wat na in de borstkas van Matthyas. De jongen wrijft over Koen zijn rug.

James komt ook achter de auto vandaan en plaatst een kusje op Matt zijn lippen. "Hey."

Dat ene woord is het enige wat James uit zijn mond kreeg. Matthyas kijkt hem aan en knikt zacht.

Ze moesten er alle drie weg.

Liever gisteren dan vandaag.