thuis

hoofdstuk 42 - inten(t)s

"Ze liggen op bed Jona. Ben je oké?"

Was hij oké? Wat hield men achter voor hem? Waarom konden de andere nou niet gewoon het huis uit als hij dat wilde? Waarom moest jeugdzorg zo moeilijk doen? Waarom moest nu net op dat moment een politiewagen op de vluchtstrook staan? Waarom was er niemand thuis om Sam te behoeden voor een trauma? Waarom was Frank met Jonathan getrouwd? 

"Hallo. Aarde aan Jonathan!" 

Hij schrikt op van zijn gedachten en ziet zijn man met gevouwen armen naar hem kijken. "Oww nee er is niks Frank," lacht hij zacht, "maar je zei dat ze al sliepen? Dat is fijn." Frank gooit zichzelf naast zijn man op de bank terwijl hij knikt. "Dat is inderdaad heel fijn Jonathan." 

Iets in die zin staat Jona niet aan. Was het de stem van Frank? De manier waarop hij de naam van zijn man uit had gesproken? Het was iets in elk geval wat de man na liet denken of hij iets fout had gedaan. 

Verschrikt kijkt de man op naar zijn vriend die op zijn telefoon aan het scrollen is. "Ben ik iets vergeten? Wat heb ik gedaan dat je me Jonathan noemt?" 

Frank haalt zijn ogen zachtjes van het scherm en dan weet de man genoeg. Die ogen kende hij en hij was bang dat hij die blik nooit meer bij zijn man tegen zou komen. Hij wilde Jonathan. 

"Oww weet je het zeker?" vraagt hij dan bezorgd, "niet dat ik je dadelijk weer ergens kan oprapen omdat je trauma nog niet genoeg is verwerkt." Zuchtend gaan Frank zijn ogen weer terug naar het scherm. "Dan niet hé," mompelt hij zacht. 

Jonathan lacht een beetje maar weet dat hij voorzichtig aan moet doen met zijn man. De man die nog geen twee weken geleden is verkracht. Tuurlijk wilde Jonathan weer seks met hem, maar was het niet te vroeg? Was Frank voldoende hersteld van het trauma om hier doorheen te gaan? "Frank ik wil je echt fucking graag oké. Elke dag, elk uur, elke fucking minuut maar alsjeblieft. Laten we het dan voorzichtig aanpakken en als het echt niet meer gaat dat je het meteen aangeeft. Ik wil je niet het gevoel geven dat je met mij seks moet hebben om je liefde aan mij te bewijzen." 

Langzaam leunt Frank iets naar voren en laat hij zijn hoofd op Jonathan zijn schouder rusten. "Ik wil dit Jona. Ik wil het met jou associëren. Niet meer met mijn vader en niet meer met dat gedrocht uit het huis. Vandaag zijn alleen de kleintjes thuis dus als we het willen doen, dan moet het vandaag."

 Jonathan zijn hand ligt nonchalant op Frank zijn dij te rusten. Zachtjes streelt hij de binnenkant van z'n benen. Hij vind het fijn. Bevestigend komt er een zachte kreun uit Frank z'n mond. "Dan doen we het."

Door zijn broek heen, zonder een woord te zeggen, tast en streelt Jona zachtjes naar zijn pik. Totdat hij de bekende spiertrekkingen kan voelen die aangeven dat iets beneden wakker wordt. Het liefst wil Frank dat zijn man z'n trainingsbroek langzaam uittrek, maar die opluchting was Jonathan niet van plan hem die nu al te geven. Hij zal er alles aan doen om het draaglijker te maken; hij zal verschuiven op de bank, tot het punt dat hij bijna op zijn rug ligt. Toch geeft de man niet toe met het uittrekken van zijn broek. Jonathan blijft Frank zijn dikker wordende penis door zijn trainingsbroek heen strelen; al die tijd kantelt hij langzaam zijn hoofd naar achter en sluit zijn ogen. De telefoon is uit het zicht, Frank zijn shirt ligt ergens op een hoopje. Zijn gezicht vertrekt in een verwrongen blik van plezier en pijn.

"Jona alsjeblieft man," kreunt Frank uit verlangen, "pijp me gewoon."

Uiteindelijk geeft hij toch toe en ontdoet hij de trainingsbroek, waardoor zijn stijve penis wat meer ruimte krijgt om te ademen. Jonathan was maar wat blij toen de woorden 'pijp me' de mond van zijn man hadden verlaten. Na het incident had hij namelijk niet verwacht dat zijn hem hem ooit nog aan zou laten raken op deze manier.