thuis

hoofdstuk 14 - net even te veel

Eindstand bij Koen. 12 hechtingen in zijn hand, één bezorgde Robbie en twee artsen in opleiding over de zeik.

Raoul hadden ze ook opgepikt bij her restaurantje. Noud had zichzelf naar Koen gegooid en bleef met zijn broer knuffelen. Nog in geen honderd jaar zou hij Koen loslaten.

"Blijf je nu weer bij mij wonen Koen? Ik mis je wel." Koen gaat door de haren van het mannetje en lacht zacht. Het lag complexer dan Noud ooit zou begrijpen.

"Nog niet Noudje. Misschien ooit, maar Koen kan Robbie en Milo toch niet missen." Noud knikt begrijpend. Tuurlijk kon de man zijn twee andere vrienden niet missen maar die mochten van Noud best mee naar hun huis.

James zou naar het huis van Matthyas gaan met zijn eigen auto. James zou Noud ook meenemen en onderweg Sam ophalen bij Vince. Koen zou bij Matt en Roel instappen, die hem af zouden gooien bij hem thuis.

"Hoe is het nu thuis?" De stem van Raoul is timide. Alsof elk woord Koen weer kan breken.

De jongen op de bijrijdersstoel draait zichzelf om en kijkt gebroken naar Raoul. "Dramatisch. Rosa is er wel het ergste aantoe."

Matt legt zijn hand op het been van Koen en zucht hoorbaar. Er was zoveel gezeik dat opgelost moest worden. Waaronder het gezeik van Jaïr die elke woensdag en vrijdag naar zijn broer mocht. Alsof hij in een gesloten inrichting zat. Van de andere twee hadden ze tevens nog niks vernomen.

"Het komt goed Koen. Ik geloof erin. En als het niet gaat zoals we willen dan moeten we het maar doen zoals het gaat."

Matt was wijs geworden. Bekeek het leven als een optimist en wilde die visie ook delen met de rest. Dat het allemaal niet zo verschrikkelijk was als men dacht.

Raoul had een hand op Koen zijn schouder gelegd. De jongen vond het lastig om te beseffen dat dit zijn nieuwe realiteit was geworden. Dat hij zijn leven niet zeker was in het huis.

"Wil je dat ik Xander bel?" De stem van Raoul is zacht en behulpzaam. Alles wat Koen nu wilde konden ze regelen. Tot op zekere hoogte uiteraard want Julia kregen ze niet 1,2,3 terug en bij hen intrekken was ook een slecht idee.

Koen knikt zacht waardoor de jongen op de achterbank het telefoonnummer van Koen zijn oudste broer intikt.

"Hallo Xander van Heest met wie spreek ik?"

Raoul geeft Koen een bemoedigend kneepje in zijn schouder. Zijn hand houdt de jongen angstvallig dichtbij zijn lichaam. Het begon hem zeer te doen en Raoul sommeerde Matthyas om de auto eventjes in een woonwijk te parkeren.

"Hallo? Met wie spreek ik?"

Koen raapt al zijn moed bij elkaar. "Hey met Koen." Aan de andere kant van de lijn lijkt er een hele last van iemands schouders te vallen. Maar ook kwam de bezorgdheid bij Xander naar boven. 

"Hey maatje. Hoezo bel je met dit nummer? Heb je een nieuwe telefoon? Is er iets aan de hand jongen?"

Matt opent de autodeur want ergens achter had hij nog een doosje pijnstilling liggen. Raoul kijkt met argusogen naar Koen die met de minuut veranderde.

"Is van Roel. Wil niet meer Xan." Koen begint hartstochtelijk te huilen. Aan de andere kant van de lijn klinkt de geruststelling vanuit Xander. "Oww Koen ik kom eraan maatje. Ik bel Charlie wel dat ik je een verassingsdiner heb gegeven oké. Ben je bij Roel? Zou ik hem mogen hebben?"

De telefoon wordt weer teruggegeven en Matthyas geeft Koen de pijnstilling. "Hey met Raoul. Koen is absoluut niet oké. We komen net uit het ziekenhuis. Een huisgenoot had een psychose en had hem in zijn hand gestoken. Hij heeft 12 hechtingen maar blijft wel pijn houden. We vinden het niet veilig voor hem daar dus we vroegen ons af of jullie wat konden regelen ondertussen.'