thuis

hoofdstuk 53 - uitpraten

"Wil je wat drinken Lize? Roep maar wat je wilt dan kijk ik wel of we het hebben."

Jonathan leunde tegen de tent deur aan toen hij het vroeg. Lize knikt en antwoord dat ze graag sinas zou willen hebben.

Toen Magda beide heren had geappt wisten ze dat het nu uitgesproken moest worden. Het kon niet zo zijn dat een kind van 13 zich verantwoordelijk voelde om een stom ongeluk. Dat ze daardoor slaapmedicatie en psychologische hulp kreeg, wisten Jonathan en Frank al helemaal niet.

Frank was ondertussen bezig de kopstukken van het gesprek bijeen te roepen.

Matt en James moesten nog wat doen in de tent. Lieke en Raoul waren naar de padelbaan met de andere jong volwassenen. Frank had Lieke al gebeld om terug te komen. De andere hadden niet veel meer in te brengen dan het ziekenhuis gedeelte.

Omdat Frank niet middenin een trauma wilt lopen besluit hij aan de tent te schudden. "Jezus anus." Het gelach komt van James.

"Ah nee we zijn absoluut niet aan het doen wat je denkt." Matt ligt nu ook dubbel en opent de rits van zijn pop up tentje.

"Ach je kan niet zeker genoeg zijn zullen we maar zeggen." Hoofdschuddend kijkt Matt zijn oude begeleider aan. "Maar wat is er? Normaal roep of bel je."

Frank knikt. Het was niks voor hem om ineens aan je tent te schudden dat hij je nodig had. "Lize is hier en we hebben jullie beide nodig. Lieke hebben we gebeld en die komt ook hierheen. Het gaat om het ongeluk van Sam."

Matt knikt als hij zijn veters strikt en naar Frank kijkt. "Lize is Vince zijn zus toch? Zij was er dan toen Sam viel of?"

Matt had haar namelijk niet gezien toen hij aankwam. Hij moet ook eerlijk bekennen dat hij enkel en alleen aandacht had voor zijn zusje op dat moment.

Hij ziet Frank knikken. "Blijkbaar zitten er nog wat haken en ogen aan bij Lize. Ze wilt er graag over praten met jullie en ons."

Matt snapt het wel. Als ze effectief Sam naar beneden heeft zien vallen, vraagt hij zich meer af waarom er nooit slachtofferhulp is geweest voor het meisje. Wellicht dat ze het allemaal op had gekropt en het niet door liet schemeren aan haar ouders? Matthyas was daar ook pro in geweest.

James heeft ook zijn schoenen terug aangetrokken en loopt achter zijn vriend aan. Op een of andere manier was die jongen alweer in gedachtes verzeild geraakt.

Als ze richting het bordes lopen, zien ze inderdaad Lize al zitten met een glas sinas voor haar neus.

"Ah jongens. Wat drinken?" Matt loopt door en slaat Jonathan op zijn schouder. "Een pilsje gaat er altijd wel in." Jonathan schudt zijn hoofd als de Matthyas wat flesjes uit de koelkast pakt.

Lieke was ondertussen ook toegekomen en had plaatsgenomen op een klapstoeltje. Zij had werkelijk geen idee waarom ze terug moest komen. De naam Lize stond vaag in haar geheugen maar wie het was en wat ze kwam doen was voor haar een raadsel.

"Ah Liek je bent er."

De vrouw knikt en antwoord dat het een kleine moeite was om de padelbaan te verlaten. Aan de stem van Frank door de telefoon, merkte ze dat er effectief iets scheelde.

Als iedereen zijn drinken heeft en aan de ronde tafel zit, weet niemand echt hoe ze zich moeten voelen. Lize kijkt vooral naar haar handen en de jongens merken dat ze in paniek is.

"Hey het is oké Lize," probeert Jonathan als hij naar haar toe reikt en zachtjes haar handen pakt, "als jij er klaar voor bent dan mag jij vertellen. Of wil je dat mama erover verteld?"

Lize schudt haar hoofd. Ze was 13 verdomme. Dan kon ze toch wel een gesprek voeren over hetgeen wat haar dwars zat?

Het wekt enorme argwaan bij Matthyas. Had hij haar echt niet gezien?