thuis

hoofstuk 37 - +1

Jonathan zet zijn auto voor het huis. Er was niemand in de deuropening die zijn aandacht trok. Niemand die hen op stond te wachten. Toch klonk Milo in paniek aan de telefoon.

Jonathan kon enkel gissen over wie het zou gaan. Wie er daadwerkelijk hulp nodig had en welke hulp dit zou zijn. Was het Jaïr die niet alleen met Jesse contact had maar ook met zijn jongste broer? Koen die zichzelf weer de nesten in had geholpen? Moza en Elize die op de vuist waren gegaan en waardoor Frank en Jonathan ze zonder pardon buiten konden gooien?

Zuchtend verlaat hij de grijzige BMW. Frank had de volvo genomen om beide heren naar het ziekenhuis te vervoeren. Hij zou daar ook enige tijd verblijven om te wachten op Matt zijn operatie. Als het goed zou gaan, dan mocht hij diezelfde avond nog naar huis. Daarom had de jongen al wel spullen ingepakt om een avond te blijven, aangezien hun geluk het zowat aan had getrokken.

De huissleutel zat vast aan zijn autosleutel. Hij ging weeral de deur openen die al zovaak onheil had gebracht. Wat er achter die deur gebeurde was uitzonderlijk. Als hij al zijn ervaringen op zou schrijven in een boek, zou het de bestseller van de eeuw worden.

"Ahh Jonathan je bent er!"

Een opgeluchte stem klinkt van bovenaan de trap. De persoon die bij diezelfde stem hoorde, kwam de trap af en had iets, ingewikkeld in wc papier, in zijn handen.

Van zijn levensdagen niet dat Milo dat staafje nog aan zou raken. God mocht weten van wie het was.

Jonathan knikt en laat zijn blik vallen op het hoopje toiletpapier. "Wat is er? Wc papier op beneden?" Jonathan grapt het weg, puur omdat hij nog altijd geen idee heeft wat hij hier komt doen.

Milo schudt zijn hoofd en ontdoet het pakketje van zijn veilig omhulsel. Als de lange jongen terug omhoog kijkt, ziet hij dat Jonathan zijn ogen vergroten en hij wist nu echt niet weer waar hij het moest zoeken.

"Mijn kantoor. Ik bel Frank en kom eraan. Weet je van wie deze is?"

Milo schudt zijn hoofd. Hij had werkelijk geen idee van wie deze kon zijn. Hij wist niet wie er een kind bij zich droeg.

Hij vervolgt zijn tocht naar het kantoortje wat Jonathan bedoelde. Het kantoortje waar ze altijd zaten maar waar Frank liever niet meer komt. Binnenkort moet hij weer naar het gerecht met Rosa om te getuigen tegen Yonah. Niemand zat daar nu nog op te wachten in ieder geval.

Jonathan wilde diezelfde Frank bereiken via zijn telefoon. Robbie zou vanmiddag naar Eindhoven gaan, dus hoopte de man van harte dat ze al klaar waren met dat consult.

"Hey hoe is het?" De stem aan de andere kant van de lijn klinkt kalm en opgewekt.

"Frank ik ben gebeld door Miel. Hij heeft iets gevonden in huis. We zitten echt met een probleem nu."

Een deur opent en sluit aan de andere kant. "Ik zat net bij Matthyas maar vertel. Wat is er aan de hand?"

Jonathan zucht en begint weer het verhaal te vertellen. Over Milo die belde. Over de test die in zijn hand lag. Over het feit dat er iemand in het huis zwanger was maar niemand wist wie.

Aan de andere kant van de lijn hoort hij zijn man en mede begeleider weer tieren. Waarom het nooit gewoon in één keer goed kon gaan. Waarom er altijd wel weer iets was waardoor men opnieuw moest beginnen.

Nadat Jonathan hem enigzins tot bedaren had kunnen brengen, vervolgt Frank zijn betoog. "Mocht het kind van Yonah zijn, dan hebben we een nieuw probleem. Mocht het Rosa zijn dan moeten we goed in gesprek gaan met haar. Is het Elizabeth dan vliegt ze er binnen no time uit."

Nu hoopte Jonathan toch vurig dat het de zwangerschapstest van Elize was. Op die manier was enkel Moza nog een dingetje voor jeugdzorg. De jongen die zich echt begon te ontwikkelen maar voor wie er eigenlijk ook echt geen plek was in het huis.