thuis

hoofdstuk 25 - klop

Jonathan ziet Frank net de deur uit gaan. Jonathan had hem ingelicht over het telefoontje van Raoul. Dat Sam blijkbaar thuis was.

Frank kon het ook bijna niet geloven maar toch bleven ze vast houden dat hun dochtertje thuis was. Ook was er iets met Matthyas maar wat het was wisten ze nog niet.

De man kijkt zijn echtgenoot zuchtend aan. De jongens waren nu allemaal hun eigen weg gegaan. Boven hoort Frank zachte voeten op de overloop en een deur openen. Naar alle waarschijnlijkheid was het de deur die leidde naar de kamer van Robbie en Koen.

Milo sliep nu met Jaïr op een kamer. De andere kamer op de overloop was nog gereserveerd voor Rosa en Yonah. Toch wilde Frank dat Rosa uit die kamer zou gaan, maar wist dat hij maar één probleem tegelijkertijd aan kon pakken.

Hij moest nog even naar zijn kantoortje maar bleef staan als hij een dichtslaande deur boven hoort. Niet gek veel later wordt er een andere deur opengetrokken. Deze actie wordt vervolgd met veel geschreeuw.

Robbie had zichzelf in de problemen gewerkt. Zijn stem bulderde over de bovenverdieping. De naam van Rosa kwam te prominent naar voren dus wist Frank ook met wie Rob nu ruzie stond te maken.

Yonah.

Zo snel als zijn benen hem mee kunnen nemen, rent hij de trap op. Vluchtig drukt hij een knopje in op zijn telefoon wat Jonathan weer om laat keren naar het huis. Ze hadden de nieuwe knoppen geïnstalleerd omdat ze niet meer zo vaak gezamenlijk in het huis waren. 

Halverwege komt Frank ook Milo tegen. Die jongen was naar alle waarschijnlijkheid naar hetzelfde probleem onderweg was. Milo die niet bang was om zijn handen te laten spreken beangstigde Frank. Hij wist waar Milo tot in staat was. 

Hij wilt de jongen terugroepen maar hij krijgt het niet uit zijn mond. Om die reden bevond Milo zich eerder in de ruimte dan Frank. De deur stond op een kiertje en door dat kiertje ziet Frank nog net hoe Milo beschermend voor zijn maatje gaat staan. De hand van Yonah wordt opgeheven en komt, niet door middel van zwaartekracht, terug in Milo zijn maag. 

Frank wilt even blijven staan. Hij weet dat hij in moet grijpen maar is benieuwd hoe Milo het op ging lossen. Frank had Yonah namelijk teruggeslagen als hij Milo zou zijn. Als begeleider zou het niet efficiënt zijn maar als het aan hem lag dan wist Yonah niet meer wat voor en achter was. 

Milo doet niks. Hij zakt niet in elkaar, geeft geen kick en maakt geen aanstalten om wat terug te doen. De kleine driftkikker achter Milo daarentegen wel. Die was er helemaal klaar voor en zijn vuisten waren al gebald. 

Voordat Rob de kans heeft om zichzelf als een pitbull richting Yonah te gooien, gooit Frank die deur open. "Wat is hier in hemelsnaam aan de hand!" De man springt tussen beide en moet een klap van Yonah ontwijken. Dit lijkt wel wat te laten knappen bij Milo. Het deed hem niks toen de jongen hem een stomp verkocht, maar toen zijn hand de wang van zijn begeleider raakte, vloog hij op hem af. 

De voordeur werd opgedaan beneden en aan het geluid wist Jonathan dat hij naar boven moest. Hij wist alleen dat er een gevecht uit was gebroken maar voor de rest had hij nog idee wat hij hier kwam doen.

"Milo ga terug naar je kamer!" Frank de bemiddelaar trok de lange jongen weg en duwde hem zowat uit de slaapkamer waar het drama zich had onttrokken. Jonathan kwam halverwege binnen en pakte Rob beet. "Ik neem hem mee naar kantoor, handel jij Yonah?"

Frank schudt zijn hoofd, "ik pak Rob wel mee. Yonah moet hier blijven. Wil jij ervoor zorgen dat hij de kamer niet uit kan?"

"Hey meisje het komt goed oké." 

Jaïr klopt op het bed en het meisje neemt plaats. Hij was in de kamer van Robbie en Koen op het moment dat Rosa met betraande ogen binnenkwam. De rode hand rond haar nek maakte al duidelijk wat er in die slaapkamer zich af had gespeeld. Rob was furieus en stoof de kamer uit om verhaal te halen. 

Rosa neemt plaats naast Jaïr en de derde van Het Lam drukte haar hoofd tegen zijn borstkas. Hij bedekte haar oren zodat ze niks mee zou krijgen van wat er aan de overkant gebeurde. De ruzie die is ontstaan door Rosa. Omdat ze niet wilde doen wat Yonah in gedachten had. Ze had zich verweerd tegen zijn seksuele lust. Het meisje wist dat ze het beter had kunnen laten gebeuren want nu zat ze nog verder in de problemen. 

Koen kijkt vanaf de overkant van de kamer. Hij had geen idee welke houding hij aan moest nemen en Rosa voelde de spanning in de kamer. Het boekje dat ze bij zich had bleef ze ook dichtbij zich houden. Alsof daar alle geheimen in stonden die het meisje meedroeg. 

"Rosa ben je oké? Heeft hij iets gedaan wat je niet wilde?" Koen had eindelijk zijn moed weer bijeen geraapt en ging aan de andere kant van het bed zitten. Rosa zou willen schreeuwen van de pijn. Dat ze niet oké was maar dat ze niemand kon vertrouwen. Dat ze Yonah zijn geheimen niet op tafel kon gooien maar wellicht wel aan de hand van haar poëtische uitingen.

Het meisje schudt haar hoofd en laat haar ogen op een blauw boekje vallen. "Wil je eruit voorlezen Roos?" 

Koen gaat beter zitten. De deur wordt geopend en Milo keert terug in de kamer.  "Ben je oké Roosje? Jona wilt zo eventjes naar je kijken. Mocht hij het niet vertrouwen dan moet hij even iemand bellen." 

Jaïr wist wie er ging komen als het foute boel zou zijn. Zijn broer die nog geen vijf minuten verwijderd was. Maar ook de broer die zijn neus zo zwaar had gebroken dat die naar alle waarschijnlijkheid ook niet langs mocht komen van Raoul.

Rosa knikt alleen weer en haar blik glijdt meermaals naar het schrift. "Moet ik lezen schat?" De zachte stem van Koen vult de kamer en Rosa weet niet hoe snel ze moet knikken. Koen opent haar boekje en vanaf de eerste woorden weet hij dat dit de beerput in het huis open zou gaan trekken.

Ik denk dus ik besta. Maar ben ik wat ik denk? Wie ben ik als ik elke ochtend een beetje uit elkaar val? Langzaam brak. Als ik niks kan weten en mezelf weer steentje voor steentje in elkaar plak voor het middageten. Heeft iemand dat gezien? Dat ik mijn hart op mijn lippen draag.  Een open boek ben. Met als titel van elk hoofdstuk een vraag. Ergens om geven tot je ogen branden is nooit zonde, ik wil alle gevoelens voelen. Ze verzamelen als een postzegel. Eén voor één toevoegen aan mijn collecties. Om te bekijken op een grijze dag. Ik wil huilen in de spiegel, gewoon omdat het mag. Ik wil mijn boek teruglezen en geen spijt hebben van dit hoofdstuk. Ook als het niet afloopt zoals ik hoop. Ook als alles ontspoort. Want de lamp van de vuurtoren is niks waard voordat het donker wordt. Ik wil het boek kunnen sluiten. Terugzetten in de kast. Ik weet niet wie ik zal worden, maar wel wie ik was. 

Koenslaat het boekje dicht en knikt naar Milo. Ze moesten nu Frank halen want Rosa stond op het punt om haar eigen leven te ontnemen. De tranen stromen over Rosa haar wangen terwijl Jaïr geruststellend door haar haren gaat. Er moest nu ingegrepen worden voordat het te laat was.

"Roos mag ik je armen zien meisje?"

Koen trekt voorzichtig de mouwen omhoog van haar trui. De wonden zijn geïnfecteerd en Jaïr sloot niet uit dat Matt hier dadelijk op de stoep zou staan. Zelfs zonder medische kennis zag de jongen dat het er niet uitzag en dat de wonden verzorgt moesten worden. 

Een uithijgende Frank komt uiteindelijk de kamer binnen gestormd. Wellicht ook omdat Milo riep dat Rosa zelfmoord ging plegen. De jongen was in paniek en kon zijn woorden niet formuleren. Om die reden wist Frank ook niet hoe snel hij weer naar de bovenverdieping moest rennen. 

"Oww Rosa toch," zucht de man, "ik ga je helpen meid. Ik ga je helpen."

Al haar geheimen lagen nu op straat. Behalve het grootste geheim. De seksuele drang van haar broer richting haar.