thuis

Hoofdstuk 29 - twee vliegen in een klap

Kamer 24 gaat open en het jongetje heeft nog steeds een aanval. Raoul kijkt voorzichtig rond. Het kamertje is groot. Groter dan Raoul zou hebben gedacht. 

Het was de kinderIC kamer. Matthyas was er nog niet zo gek lang geleden geweest. Sam lag in ditzelfde kamertje. Met dezelfde arts. Met dezelfde broer aan haar bed. 

Een vrouw komt binnen gelopen en de zoete stem herkent Matthyas. Het was Loes die ook langs Sam haar bed had gestaan.

"Dokter Holla. Ik heb hem 4 mg fentanyl gegeven intraveneus. Hij is gestopt met zijn aanval. Nog in bewusteloze status. Hoofdwond. Gekend met epilepsie. Heeft door een aanval deze verwondingen opgelopen."

Matthyas staat nog een beetje in een hoekje terwijl hij naar de vrouw kijkt. Haar ogen ontmoeten nu ook die van hem. "Ah de geneeskunde student van vorige keer. Hoe is het met je zusje?"

Zacht glimlacht Matt, "ja goed denk ik. Ze is net thuis. Dit is haar broertje dus tja we zijn nog wel even zoet."

Noud zijn bewegingen begonnen te minderen en Holla knikt goedkeurend naar het jongetje. "Hey Noudje," begint de man als hij de jongen recht op het bed trekt, "kan je mij horen maatje? Ik ga je een kapje opdoen zodat je wat meer lucht krijgt. Jouw twee grote broers zijn hier ook dus er kan je niks gebeuren."

Holla wisselt een blik met Raoul en blijft zijn eigen student aankijken. Uit zijn broekzak pakt hij een papiertje en schrijft er snel wat op. "Noud is nog wel enige tijd zo," begint de man als hij Matthyas een papiertje overhandigt. Matt had gelijk, ze waren nog wel enige tijd zoet en kon hij nu even een röntgenfoto laten maken.

"En omdat hij enige tijd zo is wil ik dat jij even met Loes naar radiologie loopt om een foto van je neus te laten maken. Ik ben bang dat ik KNO er nu nog naar laat kijken want het lijkt er steeds schever op te worden."

Raoul lacht zacht. Matthyas was weeral de lul bij zijn begeleider. "Ik ga het niet eens meer aan je vragen," lacht de arts, "dus vraag ik het aan hem. Heeft Matthyas last van zijn neus?"

Raoul knikt zacht en Matt glimlacht. "Ja hij had echt veel last van zijn neus. Ik wilde morgen zelf bellen voor hem want het blijft bloeden."

"Danku Raoul voor het verraden," schudt Matt zijn hoofd. "Oww ik haat patiënten die zelf geneeskunde studeren of arts zijn. Volgens mij heb ik je verteld om niet met je hoofd te schudden maar ik kan het ook fout hebben Het Lam."

De sfeer in de ruimte is luchtig en het nam alle scherpe randen weg. Het feit dat ze weer in het ziekenhuis zaten. Het feit dat Noud nog knock out op het bed lag. Het feit dat Raoul zijn kleinere hand in zijn grote hand had genomen en er zacht overheen wreef. Het feit dat Matthyas weeral naar een specialist moest voor zijn eigen gezondheid. 

Holla leek het allemaal weg te nemen en wellicht is die man daarom wel pediatrie gaan doen. "Als je nu eens even op zou schieten dan kan ik het nog beoordelen jongen."

Loes trekt de jongen lachend mee naar de röntgenafdeling. Raoul bleef achter met de man die Noud bleef onderzoeken. "Het is een goede jongen denk ik of niet?"

"Noud of Matt?"

De arts pakt een blauwe doek om over Noud zijn hoofd te leggen. "Beide neem ik aan. Kijk ik weet niet wat er voorheen is gebeurd met Matthyas maar ik weet dat hij beschadigd is. Ik beloof dat ik er alles aan ga doen om die jongen vertrouwen in zijn eigen kunnen in te laten zien."

Raoul bedankt de man zachtjes. "Matthyas is de puurste jongen die je ooit gaat ontmoeten. Misschien een tikkeltje emotioneel en wellicht zal je hem een paar keer bewusteloos op de grond vinden maar het is mijn aller beste maatje. Hij heeft mij door alles heen getrokken afgelopen jaren. Zonder hem, en de andere, had ik hier niet meer gezeten."