thuis

hoofdstuk 56 - speciale dag

Noud draait zich nog om in zijn bed terwijl hij met zijn vuisten weer het slaapzand uit zijn ogen veegt.

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. De dag waar hij al heel de vakantie naar uitkeek. Zijn verjaardag.

Wanneer dat besef inkickt, veert de jongen omhoog. Hij was nu echt een handje vol. Hij hoopte dat hij net zo'n leuke verjaardag had als vorige keer. Met taart en cadeautjes. Nu weet de vijfjarige wel hoe hij pakjes open maakt. Hij had het gezien bij Sam en sinterklaas was ook gul geweest afgelopen jaar. 

Met zijn knuffel onder zijn arm stapt hij dan ook uit zijn bedje. Hij sliep samen met Sam op een kamer maar dat meisje lag nog te slapen. Zijn papa's hadden de jongen meermaals verteld dat hij haar niet wakker mocht maken omdat zij haar slaap nodig had. Noud weet dat als Sam slaapt dat het meisje ook geen pijn heeft.

Hij besluit daarom om zachtjes hun slaapkamertje te verlaten en langs de slaapkamer van zijn ouders te schieten. Raoul was altijd als eerste wakker en dat was ook Noud zijn go to persoon als hij zelf niet meer kon slapen. 

Het achterste tentje was van Raoul, dat wist hij wel, maar nu Lieke daar ook sliep, wilde Noud niet nog meer mensen wakker maken. Zijn laatste optie? Buiten op de veranda zitten terwijl iedereen nog sliep in de hoop dat er iemand wakker zou worden.

Tuurlijk lag iedereen nog in dromenland. Het was pas half zeven maar Noud heeft geen besef van tijd. Hij gaat daarom languit in de hangmat liggen en pakt zijn speelgoed mee. Deze gooit hij er eerst in om daarna zichzelf in de hangmat te gooien.

"Weetje Jet," fluistert Noud in de oor van zijn knuffel, "Noud vandaag vijf jaar! Is een heel handje vol!" Zijn knuffel praat niet terug maar dat interesseerde de vijfjarige niet. Hij was allang blij dat iemand zijn verhalen aan wilde horen zonder dat diegene ook wat in te brengen had. 

Zijn andere spulletjes liggen in diezelfde hangmat. Het zijn de barbiepoppen die hij van Sam had geleend en waar hij veelvoudig mee speelde. 

Fantasiespel. Een van de vele verdiensten van Noud zijn autisme en FAS. Deze jongen kon helemaal opgaan in zijn spel en had eindeloze fantasie. Het kwam ook vaak voor dat de jongen vader en moedertje wilde spelen maar dan wel volgens zijn richtlijnen. Het hele script had hij al in zijn hoofd. 

Omdat zijn leeftijdsgenootjes dat vaak minder vonden, had Noud zichzelf aangeleerd om vader en moedertje te spelen met de barbiepoppen van Sam en de paw patrol puppy's die hij dan weer had verzameld. 

Nu zit de jongen in de hangmat met de barbies vader en moedertje te spelen. Hij fluistert om de andere mensen niet wakker te maken. Dat mocht hij niet van zijn papa's. Noud was vroeg wakker, daarvoor hoefde de anderen daar niet voor te wijken.

Noud heeft er een handje van gehad om iedereen wakker te maken als hij wakker was. Jonathan had toen besloten om met Noud afspraakjes te maken en sinds die tijd slaapt iedereen een beetje door.

"Mag ik een kopje thee," fluistert de ene Barbie naar de andere. Noud giechelt een beetje als de andere pop over zijn been wandelt om de thee te pakken.

"Is het niet een beetje vroeg voor thee?"

Noud gooit zijn Barbies aan de kant en ziet een van zijn broers achter hem staan. Iemand die normaliter toch erg gehecht is aan zijn slaap en die nooit voor tien uur zijn nest uit kwam. 

Koen. 

"Koen!" Noud was enthousiast dat Koen er was. Die jongen wilde misschien wel meespelen met de barbiepoppen. "Jij ook?" Noud houdt zijn mooist pop naar voren en port deze in Koen zijn zijde. Koen lacht en pakt het popje aan.

"Noud het is nog heel vroeg vriendje," fluistert Koen, "wil je niet nog heel eventjes slapen?" Noud schudt zijn hoofd. Hij was vijf en wilde deze dag zo lang mogelijk beleven wat dus inhield dat hij niet meer terug zijn bedje inging.