thuis

hoofdstuk 10 - feestelijk

Rob zijn hoofd wordt ondersteund door zijn handen. Als hij ze weghaalt is hij bang dat zijn hoofd met een rotgang richting de tafel wordt gelanceerd.

Milo haalt beide handen onder Rob zijn hoofd weg waardoor hij het eikenhouten tafelblad van dichtbij bekijkt. "Tering lul," zucht Robbie geïrriteerd.

Ze hadden weer verschrikkelijk geslapen met zijn alle. Uit de kamer van Yonah kwam weer geschreeuw. Rosa stond 's nachts ineens in de kamer van Robbie en Milo. Het meisje was helemaal in paniek en ze wisten niet zo goed wat ze ermee aan moesten.

Toen ze de handafdrukken in Rosa haar nek zagen wilde ze zo graag op de blauwe knop rammen, maar dat zou juist averechts hebben gewerkt. Als Frank er nog was, dan was er geen twijfel mogelijk. Dan was die knop in de gang al zo ontzettend vaak ingedrukt.

Elize begon het bloed onder ieders nagels te halen en Milo moest op zijn lip bijten om niet helemaal uit zijn slof te schieten.

"Goedemorgen zonneschijn," lacht Milo, "wil je wat eten? Ga je met de bus naar school?" Rob zucht als hij vermoeid naar Milo kijkt. "Nog één woord en ik maak je af idioot."

"Try me."

Dan vliegt Robbie omhoog en gooit hij zichzelf naar de benen van Milo. De man was te groot voor de jongen om in één keer op de grond te werken.

"Robbie wat doe je?"

Milo kan het niet laten om in lachen uit te barsten. De jongen zit geklemd rond het been van Milo die nog geen kick leek te geven. Niet eens een klein tippeltje. Geen enkele wankelende indruk liet de jongen na.

"Ja jongen ik had je gewaarschuwd! Ik val je gewoon aan!" Grinnikend gaat Milo door Rob zijn haren. "Voel jij je er beter bij als ik mijzelf op de grond laat vallen?"

Rob knikt als een klein kind dat zijn vader probeert te tackelen. Rob wist welk been van Milo het pijnpunt was. Zijn geopereerde been.

Milo laat zich zacht op de grond vallen en Robbie gooit zichzelf op de jongen als een aalscholver op zijn kadaver. Een kadaver die al enige tijd lag te rotten in de woestijn.

"Mooi nu dat we dit hebben geregeld. Milo je bent stom!" Lachend rolt de jongen van Milo zijn lichaam. Ze moesten overal het licht van inzien. De situatie was om te janken. Alle drie hadden op verschillende momenten gedacht om gewoon weg te rennen. Om nooit meer terug te keren en voor altijd onder te duiken.

"Zullen we trouwens Koen zijn kamer versieren vanmiddag? Hij krijgt vandaag te horen of hij geslaagd is."

Milo vond het een uitstekend idee van Robbie. Ze wisten dat Koen vanmiddag naar Xander ging en samen met zijn broer naar Sam en Noud zou gaan. Met zijn vieren zouden ze gaan eten. De andere twee bleven thuis omdat ze het niet over hun hart konden verkrijgen dat Robbie en Milo niet mee konden terwijl hun gezellig aan de sushi zaten.

Het was uitgesloten dat Rob en Milo meemochten eten. Charlie zag daar geen noodzaak van in. Over een kleine week kwam Wouter en de jongens hoopte van harte dat hij een betere begeleider was dan Charlie op dit moment.

"Dan moet ik vanuit school nog wel wat dingen halen. Hoe is het met Rosa? Heb je haar sinds vannacht überhaupt nog gezien?"

Het meisje had in Rob zijn bed geslapen terwijl Robbie bij Milo in zijn nest was gedoken. De Brabantse jongen schudt zijn hoofd, "nee niet meer maar ik wil het wel aangeven tijdens een gesprek binnenkort. Vooral omdat we nu al drie weken hier zijn en ik geen verbetering in Rosa zie."

Milo begrijpt wat Rob bedoeld. Elke avond was het raak. Niet alleen Yonah, maar ook Elize leek zich met de jongens te bemoeien.

"Zie ik je vanavond?" Een appel in zijn hand en zijn tas over zijn schouder kondigt aan dat Milo lavast naar school vertrekt voor de andere die optie namen.