BOZKURT

15.Bölüm

İyi ki doğdun Gülçin Erva. Ali'nin Erva'sı❤️🍐

"Üzülme kaybettiğin her şey başka bir surette bir gün mutlaka geri döner."

~ 🍐 ~

"Ah! Biraz yavaş olsana?" Diye sordu Hakan.

Alphan sert bakışlarla ona bakarken, dişlerini sıktı. Allahtan yüzünde kar maskesi vardı ve karşısındaki herif yüz ifadesini görmüyordu. "Kes sesini!" Diyerek sessizce yüzüne bağırdı.

Hakan irkilirken, Alphan eline tekrardan bezi alarak kalan son yerleride temizledi. Elindeki kanıyla kirlenmiş bezini ona yedirmek vardı ama neyse..

İçi su dolu kaba bezi atarak ayağa kalktı. Kapının önünde duran ve onun gibi kar maskesi takan İbrahim'e elindekileri uzatarak, "Git bunları temizle. Diğerlerinede söyle arabayı hazırlasınlar." Dedi. Sonra sırıtarak cümlesini tamamladı. "Artık gitmemiz gerek."

İbrahimde sırıtırken baş salladı. Dışarıda Cengiz ve Akif sırtını duvara yaslarken, Çingiz ve Altay arabanın kaputunun üzerinde oturmuştu. Herkes sessizce planın başlamasını beklerken, içeriden çıkan İbrahimle doğruldular. Çingiz ve Altay bir elini kaportaya yaslayarak aşağıya zıplarken, İbrahim'e doğru ilerlediler.

"Abim hazırlanın dedi. Artık gitmemiz gerekiyormuş."

Cengiz ellerini birbirine vurarak sürttü. "Güzel güzel! Ben de ne zaman gideceğiz ve adalet yerini bulacak diyordum." Dedi. Neler olduğunu henüz bilmiyorlardı ama işin içinde hoşuna gitmeyecek konu olduğunu düşünüyorlardı. Akif gülerek, "Ben de." Demişti.

Çingiz, "Ben arabayı hazırlıyorum o zaman. Sizde polisleri arayın." Diyerek arabaya doğru ilerledi. Altay, polisleri arayan Akif'e bakarak, "Delillerin hepsini polislere yolladım. Bu bilgiyi söylemeyi unutma." Dedi.

"Tamam." Diyerek yanıtlanan çağrıyla konuşmaya başladı. Bir eliyle kafasını kaşıyan ve esneyen Cengiz sürüklenerek çıkan Hakan ile gülümsedi. Zavallı kurtuldum sanıyordu. Alphan, kapıyı açması için Cengiz'e kafa işareti yaparken arabaya doğru ilerliyordu. Kapıyı açan Cengiz, "Geç bakalım gerizekalı." Dedi. Hakan başını iki yana sallayarak arabaya binecekti ki, aniden geri çekildi. Onu çeken Alphandı. Aniden çekildiği için kafasını tavana vuran Hakan inlerken diğerleri gülüyordu.

"Arkadaşımın arabasını kirletmeni istemeyiz ama dimi?" Arkasını dönerek, Altay'a hitaben konuştu. "Arkada battaniye olacaktı, sersene koltuklara." Altay dediğini yaparken, çok geçmeden hepsi arabaya oturmuştu.

Hakan sırıtarak yola bakarken, "Sonunda kurtuldum." Dedi. Kimseyi umursamıyordu. Sol avuç içiyle arabayı döndüren Çingiz, başını iki yana sallayarak sessizce fısıldadı. "Hə bizdə icazə verdik. Gicbəsər." Biz de izin verdik zaten. Salak herif.

Hakan'ın olduğu sokağa gelirken, yandan Alphan'a baktı Çingiz. Sağ dirseğini cama yaslamış eliyle dudaklarını okşuyordu. Çingiz'e dönmeden, "İleriden sağa dön. Bırakalım herifi." Zaman kazanmaları gerekiyordu. Arkaya dönerek, "Biraz yürüsün, belki zihni açılır." Dedi.

Çok geçmeden Hakan dedikleri yerde inmişti. Tim tıpkı komutanları gibi gölge misali ilerleyen Hakan'ı gözetliyordu. Hakan şuan bilmiyordu ama evini ve çevresini saran polisler o ve babasını şikayetten dolayı tutuklayacaklardı. Babasının kurtulma ihtimali varken Hakan korkunç delillerden sonra senelerce hapis yatacaktı...

~ 🍐 ~

Bazı insanlar vardır seni ağlatan, pişman eden.

Bazı insanlar vardır seni hayatta tutan, mutlu eden.