BOZKURT

21.Bölüm

~ 🍐 ~

(Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır...)

"Gerçekten mi? Zeynep iyi değil mi Ali Timur?"

Heyecanla sorularımı sıralıyordum Ali Timur'a. Az önce beni aramış, Zeynep'i kurtardıklarını söylemişti. O kadar çok mutlu olmuştum ki, kelimelerim kifayetsiz kalmıştı.

"Şuan hastanedeyiz. Gelmek istiyor musun?"

Baş salladım ilk önce. Sonra görmeyeceği aklıma gelirken, "Gelirim." dedim.

"Babama söyle o getirsin. Tek başına taksilerle uğraşma şimdi. Seni almaya ben gelmek isterdim ama bu boşuna vakit kaybı olur."

"Önemli değil sevgilim. Ben babama söylerim o getirir. Hangi hastanedesiniz?"

"Şehir hastanesindeyiz. Babama konum atarım...Sevdiğim, dikkatli olun ama gelirken tamam mı?"

"Tamam. Allaha emanetsin." Aynı şekilde o da beni Allaha emanet ederken aramayı kapattık. Dolaptan kendime yeşil keten bol bir elbise giyerek, üzerine beyaz şal bağladım. Spor ayakkabılarımı hızla giyerken, koşar adımlarla Ali Timurlara gitmeye başladım.

Çok geçmeden oraya vararken, zile bastım. Heyecandan biraz fazla basmış olabilirim. Hatice teyzem kapıyı açarken, "Kızım? Hayırdır inşAllah." diye telaşlı halime bakarak konuşmuştu.

Tombul yanaklarından öperek, "Hayır hayır. Babam nerede?" diye sordum. Gülümseyerek, "Oturma odasında. Kuran okuyordu." dedi. Onu orada bırakarak oturma odasına girdim. Bir kenara geçerek, sayfayı bitirmesini bekledim. Bitirir bitirmez bana bakarken, "Ne oldu benim kızım?" diye sordu.

"Zeynep'i bulmuşlar baba! Şuan hastanedeler. Beni oraya götürür müsün?"

"Çok şükür. Götürürüm tabii! Hanım dolaptaki pantolonumdan arabanın anahtarını getirir misin?"

"Getiririm." diyerek gitmişti. Bu sırada eve yeni gelen Ayçin, "Nereye gidiyorsunuz?" Diye sordu.

"Zeynep'i bulmuşlar. Şimdi de hastanedeler. Oraya gidiyorduk."

"Ben de geliyorum o zaman."

Muhammed babam şefkatle kızına bakarak, "Daha yeni gelmedin mi, güzel kızım? Azıcık dinlenseydin." diye sordu.

Ayçin babasının yanaklarına öpücük kondurarak, "Eve gelince dinlerim ben. Şuan için sadece Zeynep'i görmek istiyorum." demişti.

Üçümüz beraber arabaya binerken Hatice teyze hazırlık yapmak için evde kalmıştı. Ali Timur babasına konum attığı için konuma uygun hastaneye ilerliyorduk. Yoldan Zeynep için papatya buketi almıştık. Çok severdi papatyaları.

Hastaneye varırken, karşımıza bahçede sırtını duvara yaslamış bizi bekleyen askeri üniformalı Ali Timur karşılamıştı. Endamına düştüğüm bey! Nasılda yakışıklı. Yorgun bakışları direkt beni bulurken gülümsemeye çalıştı. Ne olmuştu? Neden böyle bakıyordu?

Babamlara, kaldığı odanın numara ve katını söylerken bakışları bana döndü.

"Ne oldu? Neden bir şey saklamış gibi bakıyorsun?" Sorumla beraber gözlerini kaçırdı.