YIKIM SEREMONİSİ SERİSİ (+18)

5.BÖLÜM: KARANLIĞIN TOHUMLARI

5.BÖLÜM: KARANLIĞIN TOHUMLARI!

İYİ OKUMALAR!

;

Buzullarım benim hayatımı benden almıştı, benim hayatımı benden alan şey beni hayatta tutan şeye dönüşmüştü. Buzullar sarışınımın hayatını aldı, babam ise sarışınımın beş yılını heba etti...

Başımı olumsuzca salladım ve dersin olduğu çadıra yöneldim. Ders başlayalı bir kaç dakika olmuştu ve ben ilk dersime geç kalmıştım. Dersler umurumda değildi, hiçbir zaman olmadı çünkü ilgimi çeken şeyler anlatılmıyordu. Çadırın önünü kapatan kumaşı kaldırdım ve içeriye girdim. Küçük çadır anında büyük bir sınıfa dönüşürken oturan herkesin bakışları üzerime yoğunlaştı.

Tabi dikkat çekerim, sonuçta aile skandalıyla tanınmıştım. Onlara gözlerimi devirirken Profesör bana eliyle öndeki bir yeri gösterdi.

"Ryan geç kalacağını söylediği için şanslısın Buz Varisi, oturabilirsin." Dediğinde kaşlarım havalansa da Profesörü başımla onayladım ve bana gösterdiği en ön sıraya yöneldim. Çoğunluk olarak herkes Profesörden uzak oturuyordu. Bunun için kaşlarımı çatmak istesem de Profesöre saygısızlık olmaması için tepki vermedim. Sıraya yerleştiğimde gözlerim öğrenciler arasında Ryan'ı aramaya başladı.

Çocukluğumuzdan beri tanışıyor olabilirdik ama bu davranışlar tuhafıma kaçıyordu. Biri nedensiz bana yardım etmezdi, bir şeyler dönüyor olabilir. Kimseye güvenen biri değildim, güvenemezdim. En büyük ihaneti babamdan görmüşken nasıl olurda başkalarına güvenebilirdim? Benim güvenimi babam kırmıştı, babam...

Ryan burada değildi, Mia da. Önüme döndüm ve Profesörün ne anlattığına dikkat kesildim. Sınıf kocamandı ve sıralar tek kişilikti. Hoca ise siyahlar içindeydi, elinde siyah ciltli bir kitap tutuyordu, bakışları boştu ama anlatışı canlıydı.

"Biliyorsunuz ki hepiniz tahta çıkacaksınız, halkınızın en büyük onuru ya da en büyük utancı olacaksınız. Gerçi size eğitim verilmesi saçma." Deyip masaya yaslandı. Daha gençti profesör olmak için. Tahminimce 30'larının başı. Bizim gibi en az 250 yaşayanlar için baya bir gençti.

"Çünkü sizin ruhunuzda liderlik yoksa size ders verseler bile boşuna." Alaylı sesiyle bakışları bana döndü.

"Ruhunda liderlik olan fazladan eğitim bile almasına gerek yok." Deyip sınıfa döndü. Ben bu profesörü sevdim, iyi laf yapıyor ağzı.

"İşte bazı halklar var ki ruhunda merhamet dahi olmayan insanların tahtta kalması için elinden geleni yapıyor." Arkadan bir öğrencinin dedikleri ile profesör cevabı beğenmiş olacak ki gülümsedi ve kollarını göğsünde birleştirdi.

"Anlatmak istediğim de bu, sizin ruhunuzda merhamete dahi yer yoksa krallığınızı çöküşe sürüklemekten başka bir işe yaramaz sizin tahtta olmanız. Doğru kararları veremezsiniz, çünkü ruhunuzda merhamet yok, lider ruhu yok. Merhametin olmadığı yerde zalimlik baş gösterir. Ve siz refah içinde yaşarken halkınız sefalet çeker."