|+18| BİTTİKTEN SONRA DÜZENLENECEK
"Çektirdiğin acıya rağmen taştan yüreğim hâlâ seni arzuluyor... ama biliyorum ki sen bana yasaklısın. Yasaklı elmanın Hava ile Adem'e yasaklı olduğu gibi sende bana yasaklısın Lilith... ve ben yasaklı olanı delice...
"Ben Tanrıya baş kaldırdım, isyanımın başında ne kadar büyük bir yanlış yaptığımın farkındaydım. Yaptıklarım benim için ufak tefek yanlışlar. Ama siz benim kadar şanslı olmayacaksınız. Siz benim Tanrıçamı tutsak ettiniz."
|AZAZEL
-İYİ OKUMALAR-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölümüme ne kadar kaldı? Bir saat mi, bir dakika mı yoksa saliseler mi? Bunu birazdan acı bir şekilde öğrenecektim. Güneşin ışıkları yüzüme çarparken bakışlarımı manzaradan ayıramıyordum. Hala aynı yerde babamın küllerinin arasında oturuyordum.
"Babanı öldürdüğün için hala üzgün müsün?" yanıma oturan Freyza'nın söyledikleriyle başımı olumsuzca salladım.
"Değilim." Sesim kendinden emin bir tınıyla döküldü. Her ne kadar kalbim kırıkta olsa babamı öldürdüğüm için üzgün değildim. Babam ölmeyi hak etmişti, beni her ne kadar sevdiğini söylese de yaptıklarını unutamazdım.
"Eğer babamı öldürmeseydim o beni öldürecekti. Babam beni seviyor, hem de çok. Ama bu beni öldürmeyeceği anlamına gelmiyor." babam dönüşeceğim kişinin bilincindeydi. Freyza kıkırdadı ve keyifli bir sesle söze girdi.
"Evet, babanın ölmesi en iyisiydi. Seni ne kadar sevdiğini biliyorsun, önemli olan bu. Onun için üzülme, daha acılı bir ölümle bize veda edebilirdi." Derin bir iç çektim. Babamın beni sevdiğinden şüphem yoktu, ölmeden önce doğruları söylediği için mutluydum. Belki de yalan söylüyordu... bunu hiçbir zaman bilemeyecek olmak beni rahatlatıyordu.
"Şu an onun için üzülemem çünkü birazdan gebereceğim." bir de öleceğim gerçeği vardı. Freyza titiz bir kahkaha atıp omzuma hafif bir yumruk geçirdi.
"Güzel bir ölüm olacak, neden biliyor musun?" ne diyeceğini bildiğim için sırıttım.
"Neden?" alaylı sesimle Frezya'nın yüzünde muzip bir gülümseme belirdi.
"Vernas'ta ne kadar yakışıklı erkek varsa ölümüne şahit olmak için gelecek. Yeniden dirildiğinde onları haremine alabilirsin." Bu defa bende onun kahkahasına eşlik ettim.
"Sadece bununla kalmam Freyza, dünyadan da birkaç tane getireceğim." Freyza sözlerime daha da gülerken bakışlarımı tekrar manzaraya çevirdim. Büyük pencere ardına kadar açılmış, güneşin ışığıyla parlıyordu.
Güneş doğmuştu, ama benim için değil, düşmanlarım için.
"Catherina." Freyza gülmeyi bıraktığında hafifçe ona döndüm.
