26.BÖLÜM: KÖTÜLER MECLİSİ

2.3K 324 190
                                    


26.BÖLÜM: KÖTÜLER MECLİSİ!

'Umut acıdan kaçmaktı ve bu en büyük umutsuzluktu.'

Diğer uzun bölüm için mutlaka bolca oy ve yorum yazın. Emeklerimin karşılığını almak istiyorum.

-İYİ OKUMALAR-

Umut acıdan kaçmaktı ve bu en büyük umutsuzluktu.

Yanımda hayatımı mahveden adam oturuyor, karşımda ise onun hayatını mahvetmemi sağlayacak kişi duruyordu.

Darel'in kardeşi... Abisinden intikam almak için benimle iş birliğini kabul eden erkek kardeşi.

Tepki vermemeye çalışıyordum ama içimde içten içe bir sevinç vardı. Sonunda onun canını yakacaktım, acı çektiğini görecektim.

"Bir aşk uğruna öldüm ve sende bir aşk uğruna öldürüleceksin." Dediğinde burukça gülümsedim. Evet, ikimizde öldürülmüştük. İkimizi de öldüren yanı başımızda duran adamdı, her şeyimiz olan adam sonumuz olmuştu.

"Güzelim, neye gülümsüyorsun?" Kulağıma fısıldayan Darel ile gözlerimi devirmemek için kendimi sıktım. Gözlerimin içine baka baka yalan söylüyordu.

"Hiç aklıma geçmişte başıma gelen bir olay geldi." Deyip ona döndüğümde gülümsedi. Ne kadar da mükemmel bir oyuncuydu öyle, yalan söylemek onun için basitti

"Neymiş o olay?"  Gülümsedim ve uzanıp elini tuttum. Merak etme, olayı sana bizzat yaşatacağım.

"Kendini zeki sanıp bana oyun kurmaya çalışan bir avuç aptalı öldürürken bununla yetinmeyip zevkle beyinlerini köpeklere yedirdiğim olay aklıma geldi. Bilirsin, herkes kendini zeki sanır ve kendisinden zeki insanların olamayacağını düşünür. Böyle aptalları yenmek nedense bana zevk veriyor." Dediğimde gülümsedi.

Oysa ben bolca uyarı da bulunmuştum. Bir eli yanağıma çıkıp yavaşça yanağımı okşarken erkek kardeşinin sesini duydum.

"Piçe bak, götü başı ayrı oynuyor." Söyledikleriyle gözlerim irileşirken dudaklarımı birbirine bastırdım.

Gülmemeliyim, gülersem göze batarım. Darel tepkime kaşlarını çatarken Meten söze girdi.

"İyi misin Catherina?" Dediğinde ona döndüm ve kocaman gülümsedim. Aldatılmam dışında iyim. Sahi beni aldatmıştı değil mi?

"Değilim! Psikolojik sorunlarım var benim, gelmeyin üzerime kellenizden ederim sizi!" Meten'in gözleri irileşirken Elena araya girdi, yüzünde küçük bir tebessüm vardı.

Bu kız benim tarafımda mıydı bilmiyorum ama değilse ve bana ihanet etmeyi düşünüyorsa büyük bir aptal.

"Kocamı sağ bırak, bebeğime lazım." Bebeğime? Kaşlarım çatılırken bakışlarım Elena'nın karnına gitti. Hafif şişik karnından hamile olduğunu anladığımda gülümsedim.

Ama bu dostani veya merhametin yol açtığı bir gülümseme değildi, bu gülümseme Meten'in zayıf bir noktasını bulduğum için oluşan bir gülümsemeydi.

Meten tebessüm edip karısının elini tutarken tebessümüm gülümsemeye dönüştü.

Bebeği öldürebilirdim, ama öldürmeyecektim. O kadar vicdansız değildim ama o bebeği kullanarak Meten'e psikolojik şiddet uygulayabilirdim.

"Kaç aylık?" Dediğimde Elena bir elini karnına yerleştirdi ve gülümsedi.

"4 aylık daha." Kaşlarım havalandı. Doğmasına 5 ay vardı, o zamana kadar Meten'in psikolojisini yeterince bozabilirdim.

YIKIM SEREMONİSİ SERİSİ (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin