|+18| BİTTİKTEN SONRA DÜZENLENECEK
"Çektirdiğin acıya rağmen taştan yüreğim hâlâ seni arzuluyor... ama biliyorum ki sen bana yasaklısın. Yasaklı elmanın Hava ile Adem'e yasaklı olduğu gibi sende bana yasaklısın Lilith... ve ben yasaklı olanı delice...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YAZARDAN
Ölümü hissetmek bize özgürlüğü hissettirirdi, çünkü ölümün hayatımızda var olduğunu bilmek kararlarımızı etkiler, özgürlüğümüzü kısıtlardı. Ama bazen iyi ki ölümü hissediyoruz, yoksa evren yaşanılamayacak bir cehenneme dönüşürdü.
"Karlain!" kadının barışıyla Karlain'ın yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Yıllardır özlemini çektiği ses şu an tam da yakınında duyuluyordu.
Genç kadın elbisesinin eteklerini tutarak etrafında döndü. "Karlain!" ikinci bağırışında hala ses gelmiyordu, Karlain oradaydı ama kadının seslendiği kişi farklı biriydi.
"Karlain, oğulum neredesin!?" kadının sesi korkuyla kısılmıştı, siyah incileri etrafta geziniyor, oğlunun sesini duymaya çalışıyordu.
Karlain bu manzarayı görmeye dayanamıyordu, annesinin birazdan neler çekeceğini çok iyi biliyordu. Acı olan buna müdahale edememesiydi.
"Anne..." kısık, pürüzlü sesle genç kadın bakışlarını sesin geldiği yere: Ormana döndü. Çalılıkların arasında duyduğu bir kaç hışırtının ardında görünen beden annesinin dudaklarından bir çığlığın dökülmesi için yeterliydi.
"Oğlum!" acı çığlığı etrafta yankılanırken oğluna doğru koşmaya başladı. Karlain'ın gençliği daha fazla ayakta kalamamış, dizlerinin üzerine düşmüştü. Bedeninden akan kanlar yavaş yavaş yere süzülüyor, toprak tarafından emiliyordu.
"Kim yaptı bunu sana?" oğlunun kanlar içinde ki yüzünü avuçlarken karanlığın lord alayla güldü. Bunu ona yapan apaçık ortada değil miydi?
"Dokunma şuna!" yüzünde ki kaslar gerildi, ormanın içinde duyduğu ses iri ellerinin bir yumruğa dönüşmesi için yeterliydi.
Konuşan kişi onu bu hale getiren öz babasıydı.
Kadın dolu gözleriyle beliren bedene baktı, yüzü acıyla buruşmuş yanakları göz yaşlarıyla patlamıştı.
"Neden? Neden bunu yapıyorsun!?" sorunun cevabı çok basitti. Babasının yüzünde alaylı bir gülümseme belirdi, bu gülümseme onların sonuydu.
"Onun kim olduğunu biliyorsun, o ölmeyi hak ediyor." Sesinde ki kin, Karlain'ın sinirlenmesi için yeterliydi. O sesin sahibi ailesinin katilini aitti.
"O bizim oğlumuz, ona seçme hakkı tanınmadı!" onu ikna etmek ister gibi çıkan sesiyle adam alayla güldü ardından kılıcının ucu yala yerde kanlar içinde yatan oğlunun omzuna bastırdı.
"Sence bu umurumda mı? Onun ölmesini istiyorum. Yaşamasını değil." Bıçak oğlunun tenini parçalarken o sessizce babasının kinini kusmasını bekliyordu.
