Selamlar. İkinci kitabın ilk bölümüyle karşınızdayım.
Bu arada yeni kitabıma da bakmayı unutmayın. Keyifli okumalar diliyorum. Bolca yorum yapın lütfen.
******
*Gökhan Türkmen - Bitmesin*
******
Egemen
Ellerimde ki kesikleri inceledim. İhanete uğramak kadar acıtmasa da, parmaklarımı izlerin üzerinde gezdirirken canım acıyordu.
Sara'nın beni terk etmesinin üzerinden beş ay geçmişti. Ama hâlâ yokluğuna alışamamıştım. Evde bıraktığı parfümü, saç tokası, birkaç parça kıyafeti ve en önemlisi beraber seçip aldığımız kupa bardağı yanımdaydı. Her gün yan yana oturup bu bardakta kahve içtiğimizi hatırladım. Şekerli yaptığı için söylediğimi, onunsa kahvenin tadının böyle daha güzel olduğunu zorla ikna ettirmeye çabalamasını gözümün önüne getirdim.
Ne günlerdi, artık eski kaldı. Solup giden ama yeniden açma ihtimalini umduğum günler.
Gözyaşım yanağıma düştüğünde masada duran peçete uzandım. Damlayı silip peçeteyi avucumda sıktım.
Unutmam lazımdı. Ondan sonra bana hatıra kalan şeyleri çöpe atmam lazımdı. Tek silip, atamayacağım şey elimde ki cam kesiklerinin izleriydi.
Telefonumu cebimden çıkartıp rehberden Nilay'ın ismini buldum. Ara butonuna basıp telefonu kulağıma götürdüm.
Anında aramayı yanıtladı.
"Egemen, nasılsın hayatım?"
Kısa kesip "İyiyim." dedim.
"Neden aradın balım? Yoksa beni mi özledin?"
Sorusuna cevap vermedim. Hayır diyeceğimi ikimiz de biliyorduk.
"Akşam eve geliyor musun?" diye sordum. Kısa kesip telefonu hemen kapatmak istiyordum.
"Evet, bavulumu hazırladım. Tatil için çok heyecanlıyım. Kesinlikle oteli çok beğeneceksin. Daha önce de gitmiştim çalışanlar da çok ilgili."
"Neresi olduğunun önemi yok. Akşam görüşürüz."
Telefonu kapatıp yeniden cebime koydum. Bu tatil kafamı da bedenimi de toparlamam için tek fırsattı.
