Mavi

Yanlış Kişi

Baran abi Umut'un gelmesinde sorun olmayacağını söyleyince hemen Umut'u aramıştım. Aradan geçen iki günün sonunda beklediğim gün gelmişti. Umut'a konum attım. Bir saat sonra geleceğini söylemişti. Bende o arada hazırlandım. Önce duş aldım. Ardından annemin seçtiği kıyafetleri giydim. Saçlarımıda annem taramıştı. Aslında geriye taranmasından hoşlanmıyordum ama annem böyle gözlerimin daha ön planda olduğunu söylemişti. Kendimi en son 10 yaşımdayken gördüğüm için kendimden emin olamıyordum ama insanlar genelde güzel olduğumu düşünürdü.

Hazırlanıp aşağıya indiğimde Aren'in sesini duydum. Onun Umut'la karşılaşmasını istemiyordum ama gelmişti işte. İki gündür ortada yoktu aslında. Şimde neden gelmişti? Salona geçip koltuğa dokundum. Kendime yer ararken dokunduğum omuz hafifçe irkildi.

"Affedersin." dedim.

"Sorun değil." dedi Aren ama ben bile zor duymuştum.

"Arkadaşın ne zaman gelecek Mavi?" diye sordu Baran abi. Kendimi bulduğum boşluğa bıraktım.

"Saat kaç."

"14:20"

"Üç diye konuştuk Baran abi."

"Kim geliyor?"

Aren sorunca huzursuzca kıpırdandım.

"Mavi'nin arkadaşı ders çalışmak için gelecek."

"Tabi 98 ortalama yapmak kolay değil."dedi Aren alayla. Onun beni küçük görmesi sinirlerimi bozuyordu.

"Hangisi seni şaşırtıyor Aren abi benim ortalamamın 98 olması mı yoksa görmeyen birinin başarılı olması mı?" dedim.

Bir süre sessizlik oldu.

"Yok... yani şey.... ben o anlamda demedim."

"Ne anlamda dedin peki?" dedim.

"Yani... şey... Of yorma velet." dedi sonunda. Bende konuyu uzatmadım. Zaten aramız iyi değilken iyice bozmanın anlamı yoktu.

"Neyse bu akşam Nur ile geleceğimizi söylemeye gelmiştim." dedi Aren.

"Tabi oğlum."

"Hanife hanımı merak etmiş." dedi Aren.

"Tabi ki o zaman akşam yedi gibi nasıl?"

"Uygun."

Bu haber moralimi bozmuştu çünkü Umut'a yemeğe kalması için ısrar etmeyi düşünüyordum.

"Ee akşam piyano çalacak mısın?"dedi Aren.
Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Neden?"dedi Baran abi.

"Bilmem pek havamda değilim. Aren abinin nişanlısı çalar belki."

"Peki madem canın istemiyor."dedi Baran abi.
O sırada kapı çaldı. Hızla yerimden kalktım. Ellerimle saçlarımı düzelttim.

"Sakin ol şampiyon." dedi Aren. Ona göz devirip kapıya yürüdüm. Ben ulaşmadan çalışanlar açmıştı. Umut'un sesi gelince kalbim hızlandı.

"Hoşgeldin." dedim.
Ona doğru yürürken yarı yolda yanıma geldi. Bana sıkıca sarıldı. Sonra ayrılıp hafifçe saçlarımı okşadı.

"Hoşbuldum Maviş." dedi neşeyle. Yanaklarım ısınmıştı.

"Hoşgeldin delikanlı."
Umut yanımdan ayrılınca onlara doğru ilerlediğini anladım. Bende peşinden gittim.

"Hoşbuldum efendim." dedi Umut.

"Geç otur."

Umut oturunca koltuktan gelen pat pat sesini takip ettim. Tahmin ettiğim gibi yanına oturmam için yapmıştı. Dudaklarımı ısırıp gülümsememi sakladım. Biraz sonra annemde gelince Umut'la koyu bir sohbete daldılar.