Mavi

Ailem (Final)

5 yıl sonra...

Birkaç kolinin üzerinden atlayarak üst kata çıktım. Mavi sırtı bana dönük yatakta oturuyordu.

"Sevgilim Deniz'i gördün mü?" dedim.

"Piyanonun başındadır."

Titreyen sesini duyunca yanına gittim. Göz yaşlarıyla elindeki albüme bakıyordu.

"Mavim. Ne oldu güzelim?"

Gözyaşlarını silip ıslak yanaklarını öptüm.

"Zaman çok hızlı geçiyor. Bak ne buldum?"

Elindeki albümü aldım. Deniz'i ilk eve getirdiğimiz gün çekmiştik bu fotoğrafı. Mavi'nin kucağında daha gözünü bile açamıyordu.

Mavi açtığı müzik okuluna giderken rastlamıştı Deniz'in annesine. Kadın doğum yapmak üzereydi ve kimsesi yoktu. Mavi ona yardım edip hastaneye götürmüş, hep yanında olmuştu. Ama zaten hasta olan kadın doğumda dayanamamıştı. Başka kimse olmadığı için Deniz'i Mavi'nin kucağına vermişler. Ne yapacağını bilemezken bileğindeki yıldız şeklinde beni olduğunu fark etmiş. O an anlamış ondan hiç kopamayacağını. Bebeği soran kimse olmayınca onu ailemize katmamız da zor olmamıştı. Bebek bakımı konusunda zorlandığımız birkaç yılın ardından her şey çok güzel gitmişti.

Albümün sayfasını çevirdim. Tüm aile bireyleriyle, kalabalık aile fotoğrafımıza baktım. Deniz Mavi'nin kucağında, Mavi'nin eli benim elimde.

"Çok güzeliz biz be." dedim.

Mavi güldü. Yanağımı okşadı.

"Hayatıma girdiğin için, benden hiç vazgeçmediğin teşekkür ederim." dedi.

Dudaklarımızı birleştirdiğimizde oğlumuz hızla odaya daldı.

"Sensör var sıpada. Ne zaman dudaklarına dokunsam damlayıveriyor."

"Baba." Deniz bağırarak Mavi'nin kucağına atladı. Mavi Deniz'in sarı saçlarından öptü.

"Ben piyano çalmak istedim ama aşağıdaki amca piyanoyu götürmek istiyor."

"Onu yeni evimize götürecek canım. Orada çalabilirsin."

"Yeni evimiz nerede?"

"Onu Aren baban biliyor ama söylemiyor bir türlü."

"Sürpriz." dedim göz kırparak.

Deniz bu kez benim kucağıma geldi.

"Bana da mı sürpriz?"

"Dedenlere ve Gizem'e yakın bir ev."

Deniz heyecanla kucağımdan atladı.

"Hadi o zaman hemen gidelim." dedi sevinçle.

"Deniz her yerde koli var, koşma oğlum."

Deniz çoktan koşmaya başladı.

"Bak dinliyor mu hiç?"

"Ben yakalarım atom karıncayı. Sen de gel peşimizden."

Parmak ucunda yükselip beni öptüğünde,

"Baba!" diye bağırdı Deniz.

"Şunu yakalayıp sensörünü sökeceğim." dedim.

"Koşup da terlemeyin yola çıkacağız." dedi Mavi. Deniz'i merdiven başında yakalayıp omzuma aldım.

"Daha hızlı daha hızlı." diye neşeyle bağırıyordu Deniz. Bahçeye çıktığımızda Mavi de geldi. Ursula'yı yanına alıp elimi tuttu.

Evimize son bir bakış attık. Mavi göz yaşlarını sildi. Mavi hüzünleniyordu ama benim için Mavi'nin olduğu her yer evimdi. Kapıyı kilitleyip yola çıktık.